Jestem jak najbardziej za zmiana ustawy Bo opieka nad taka osoba jak my tzn Osoba on jest naprawde trudna

Znam wiele takich ludzi po skoku do wody to jest jedna seknunda nierozważnego skoku,wygłupów a później na cale zycie sparaliżowany i wózek oj a tacy ludzie maja naprawdę cieżko zrozumieć ze jest niepelnosprawny uwiezcie mi ja to wiem mialam noce spedzone na rozmowach z takimi osobami to sa lata pracy z taką osobą z przychologiem.

tak niestety juz jest ze na dworcu osoba ON nie ma szans skorzystania z toalety nie mowiac juz o pociagu bo tam to juz wogle nie ma mowy tam jest tylko dziura  nic wiecej a osoba on z wozkiem katygorycznie same sobie nie poradza bo takie toalety nie  sa przystosowane do potrzeb osob ON

tez jestem za bo jak my nie zaczniemy walczyc o swoje to nikt sie za to nie wezmie bo sie kazdy obawia nie wiem czemu a my musimy walczyc o swoje prawa

No, niestety nie ma opcji żeby osoby On sami bez pomocy wsiedli do pociągu...

Elu zgadzam sie z toba ze dworce pkp sa w pelni niedostosowane dla on bo wszedzie sa schody owszem sa przyciski dla ON ale pod nimi mozna stac godzinami i nikt nawet nie raczy wyjsc

tak najlepiej jest zrobic:( i najlatwiej to pozbyc sie problemu i oodejsc dla mnie to dziecinada bo dzieci gdyby co sie tak zachowuja nasz byly premier tak postapil to poprostu brak jakich kolwiek slow

wlasnie widac jaki rzad daje przyklad osobom postronym co  do ludzi ON jestesmy lekcewazeni zeby nie powiedziec dyskryminowani a przeciez my osoby On to tez ludzie chcacy godne zyc

ja wiem cos na temat podrozy osob na wozkach pociagiem bo co roku jezdzilam po 15 godz nad morze to poprostu smiech na sali jak osoby ON jezdza na turnusy pociagien po 8 osob w przedziale spalismy na ziemi to karygodne i to sie tylko nadaje do telewizji cyrki i niby nasza polska idzie z postepem

W kilku miastach Polski odbyły się wczoraj protesty osób niepełnosprawnych oraz pracowników warsztatów terapii zajęciowej przeciwko zmniejszeniu dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na zajęcia dla niepełnosprawnych - podaje rozgłośnia RMF FM.
Największe protesty odbyły się w Krakowie, Wrocławiu, Rzeszowie oraz Lublinie. Demonstrujący ludzie domagali się skreślenia z ustawy o wspieraniu zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych zapisu ograniczającego dofinansowanie warsztatów zajęciowych.

"Zmniejszenie finansowego zaangażowania PFRON bez ustawowych gwarancji, że samorządy uzupełnią powstającą lukę jest początkiem końca warsztatów" - czytamy w petycji, którą protestujący wystosowali do Sejmu oraz rządu.

Okazuje się bowiem, iż w przyszłym roku dofinansowanie warsztatów zajęciowych ma stanowić 90 procent tegorocznej kwoty, a co roku ma być ono zmniejszane o kolejne 10 procent. Finansowanie warsztatów mają w większym stopniu przejąć też samorządy, lecz ustawa im tego nie nakazuje.

W naszym kraju istnieje 511 warsztatów terapii zajęciowej, z których korzysta ponad 16 tysięcy osób. Zajęcia te najczęściej prowadzone są przez fundacje oraz organizacje pozarządowe. Niepełnosprawni uczą się na nich m.in. zajęć krawieckich, plastycznych oraz gospodarstwa domowego.

nazwy modelu nieznam ale jest to wozek trojkolowy biegi do przodu i do tylu  obracane siedzenie podobne widzialem kiedys na alegro tyle moge jedynie powiedziec wiecej niewiem  13700096

jakim0@op.pl

Prezes Zarządu Polskiej Oraganizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych uważa, że projekt nowelizacji pogorszy sytuację niepełnosprawnych na rynku pracy. Janusz Zając zwraca
Zając: Pracodawcy się zniechęcająuwagę na szczególnie niekorzystne, jego zdaniem, przepisy dotyczące finansowania składek na ubezpieczenie społeczne tych osób.

Projekt przewiduje, że składka płacona przez pracodawcę byłaby refinansowana co dwa miesiące, natomiast składka należna od pracownika zostałaby przerzucona na pracodawcę. Zdaniem prezesa Zająca, może to zachwiać płynnośc finansową firm zatrudniających osoby niepełnosprawne. Projektem zmian ma zająć się jutro sejmowa podkomisja stała do spraw osób niepełnosprawnych

działania, które przewiduje program "Wsparcie osób niepełnosprawnych ruchowo na rynku pracy". Na projekt realizowany wspólnie przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, Fundację Polskich Kawalerów Maltańskich oraz Caritas Polska przeznaczono 11,5 mln zł. 85 proc. kosztów projektu pokryją środki unijne, pozostałe 15 proc. - PFRON.
"Jest to program pilotażowy, ma zasięg ogólnopolski i realizowany jest od 29 grudnia 2008 do końca 2009 r." - powiedziała na środowej konferencji prasowej kierownik projektu Zofia Kozłowska. Dodała, że projekt kierowany jest nie tylko do osób ze znaczną niepełnosprawnością ruchową, ale też ich rodzin i opiekunów. Celem projektu jest wspieranie osób z niepełnosprawnością ruchową w wejściu i powrocie na rynek pracy lub kontynuowaniu nauki.
Organizatorzy zakładają, że w ciągu najbliższego roku wsparciem szkoleniowym i doradczym objętych zostanie 1,5 tys. osób, z czego - jak zakładają organizacje - 23 osoby znajdą zatrudnienie, 231 podniesie kwalifikacje zawodowe, 69 będzie kontynuowało lub podejmie naukę, 185 ukończy szkolenie zawodowe, 69 odbędzie staż pracy, a wszystkie osoby biorące udział w programie skorzystają z doradztwa zawodowego.
Ponadto w ramach projektu istnieje możliwość zakupu sprzętu, który pomoże osobom niepełnosprawnym podjąć pracę, np. komputera z myszką poruszaną bez użycia rąk. W projekcie przewidziano też m.in. refundację kosztów przystosowania samochodu dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Źródło: onet.pl

Podyskutuj na forum

  25.02.2009
                                           
Nowy projekt dla Niepełnosprawnych

Szkolenia, staże, doradztwo zawodowe i zakup profesjonalnego sprzętu, który umożliwi osobom niepełnosprawnym np. pracę przy komputerze - to niektóre

Gorąco zachęcam do wypełnienia ankiety która jest skierowana do Osób niepełnosprawnych ,które mogą podzielić się swoimi odczuciami o obiektach hotelowych przystosowanych dla Osób niepełnosprawnych, jak i dla Właścicieli hoteli, pensjonatów, i innych obiektów hotelowych przystosowanych dla Osób niepełnosprawnych.
Dzięki Wam powstanie baza miejsc noclegowych, z możliwością rezerwacji online ( Przykład ), miejsc noclegowych w pełni przystosowanych dla Osób niepełnosprawnych. Hotele online

Hotele bez barier, Hotele przystosowane dla osób niepełnosprawnych, Nowy projekt dla Niepełnosprawnych , Wiadomości dla niepełnosprawnych, Kwatery dostosowane, noclegi przyjazne ,miejsca bez barier osobom niepełnosprawnym.

Drogi Ojcze!

W Tobie odnajduję nadzieję na wyjście z tragicznej sytuacji, w której się znalazłam. Trudno jest w paru słowach opisać stan ducha, który towarzysz mi każdego dnia, brak nadziei i zmęczenie. Jestem zrozpaczona!!!

Choruję na nowotwór złośliwy piersi, mąż mój od 10 lat choruje na stwardnienie rozsiane, oboje jesteśmy na rencie inwalidzkiej I grupy mamy dwoje uczących się dzieci. Jesteśmy w bardzo trudnej sytuacji finansowej, brakuje nam pieniędzy na jedzenie nie mówiąc już o lekach (dokumentacje medyczne do wglądu ojca). Od kilku miesięcy jadamy raz dziennie. Nigdy nikogo nie prosiłam o pomoc, bo szukanie pomocy u osób trzecich jest dla mnie upokarzające, ale nie mam wyjścia (mam zaległości w płaceniu rachunków).

Zwracam się do Ciebie Ojcze pomóż mi znaleźć kogoś kto pomógłby mi wyjść z impasu, bo nie mam już siły ani do życia, ani do walki z chorobą ( jestem po amputacji obu piersi, biorę chemię, po której czuję się coraz gorzej ), kogoś kto poda mi rękę i pozwoli godnie walczyć o życie.

Wybacz mi chaotyczność moich słów, ale jestem w takim stanie psychicznym, że nie potrafię już logicznie myśleć.

Bożena Gadzinowska

================

Ufam ludziom proszącym o pomoc, ale chcąc wiedzieć coś więcej poprosiłem o wyjaśnienie i kilka bardziej dokładnych informacji. Następnego dnia otrzymałem –jak sądzę wyczerpujące- wiadomości. Oto list Pani Bożeny. Obiecałem go opublikować (za Jej zgodą) i prosić Was o pomoc, a przynajmniej o modlitwę.

================

Szczęść Boże Ojcze

Dziękuję Ci Ojcze za tak szybką odpowiedź i zainteresowanie się moją prośbą. Jest to dla mnie bardzo ważne, bo uświadomiło mi to, że jest na świecie ktoś tak bardzo " namacalny ", komu mogę powierzyć swoje rozterki i kłopoty, swój strach, który towarzyszy mi każdego dnia.

Wiele razy modliłam się do Boga, aby postawił na mojej drodze kogoś, kto będzie mi przyjacielem. Bóg postawił mi Ciebie Ojcze.

Kilka słów o mnie i mojej rodzinie: mieszkam w Świnoujściu, mam 50 lat, jestem mężatką, mam dwoje wspaniałych, kochających dzieci - syna 23 lata i córkę 18 lat. Syn studiuje na Uniwersytecie Szczecińskim, córka w tym roku zdała maturę i dostała się na Akademię Rolniczą też w Szczecinie. Oboje rozumieją trudną sytuację dlatego " chwytają się " każdej pracy, aby zarobić sobie na naukę, niestety są to grosze, które wystarczają jedynie na przybory szkolne. Oboje ciężko pracowali przez całe lato, niestety pracodawca córki do dzisiaj nie wypłacił jej pieniędzy, a to co zarobił syn poszło na życie. Dzisiaj oboje rozważają przerwanie nauki i pójście do pracy. Od 3 tygodni szukają stałego zatrudnienia jednak z negatywnym skutkiem. W Świnoujściu jest duże bezrobocie, nie ma pracy, a jeśli już coś jest to tylko dla osób z solidnym wykształceniem, a oni są tylko po Liceum Ogólnokształcącym.

Chwilami zastanawiam się - czy mam prawo zamykać im drogę do lepszego życia, do tego by rezygnowali ze swoich marzeń, czy powinnam zrobić wszystko by jednak przy nich trwali? Przecież moje życie kończy się, a ich zaczyna. Nie wiem co robić!!!

Do 1990 r. byliśmy szczęśliwą, otwartą na ludzi rodziną. Żyliśmy skromnie, ale godnie. W czerwcu 1990 r. mój mąż zachorował na stwardnienie rozsiane. Diagnoza jak wyrok śmierci zawisła nad naszymi głowami. Wszystko w naszym życiu zaczęło się zmieniać. Częste rzuty choroby, a każdy z nich pozostawiał jakiś ślad w postaci niedowładów kończyn dolnych i górnych, częste pobyty w szpitalu, w Szczecinie oddalonym od Świnoujścia o 100 km., leki, kosztowna rehabilitacja - to wszystko zaczęło uszczuplać nasz budżet domowy. Dzisiaj mój mąż jest osobą nieczynną ruchowo, załatwia się pod siebie, porusza się na wózku inwalidzkim, potrzebuje stałej opieki osób trzecich, a do tego wszystkiego dołączyły zmiany psychiczne - trudno się z nim komunikować.

Mówi się, że nieszczęścia chodzą parami. I tak chyba jest w istocie, bo jakby tego było mało w lutym 2000 r. stwierdzono u mnie nowotwór złośliwy piersi. Przeszłam chemio i radioterapię. Nastąpiła remisja choroby lecz na krótko, bo w czerwcu 2002 r. ( znowu czerwiec!!! ) podczas rutynowej kontroli lekarskiej wykryto wznowę w piersi leczonej i przerzut do drugiej piersi. Tym razem musiałam poddać się mastektomii ( amputacja piersi ). W lipcu 2002 r, odjęto mi jedną pierś, w sierpniu drugą. W badaniu histopatologicznym stwierdza się: rak inwazyjny drugiego stopnia złośliwości wg skali Blooma, niezależny hormonalnie czyli trudniejszy w leczeniu - rokowanie poważne. Zaświadczenie lekarskie.

We wrześniu 2002 r. poddana zostałam chemioterapii jako terapii uzupełniającej, która nie przyniosła żądanego efektu, bo nastąpiła wznowa wokół szwu pooperacyjnego. Zmieniono rodzaj chemii i wydawało się, że ta będzie skuteczna. Stracona nadzieja odżyła na nowo. Na krótko! Mój organizm zmęczony leczeniem, wyniszczony chemią coraz trudniej znosi kolejne dawki trucizny. Zniszczony szpik kostny nie produkuje białych ciałek i krwinek płytkowych krwi. Walka o dobre parametry krwi coraz częściej przedłuża czas między kolejnymi cyklami podawania chemii. Komórki nowotworowe w tym czasie namnażają się, tworząc nowe guzy nowotworowe. Od czerwca 2002 r, praktycznie co miesiąc jestem hospitalizowana na okres dwóch - trzech tygodni. Znoszę to bardzo ciężko tym bardziej, że szpital, w którym się leczę jest w Szczecinie, a więc z dala od domu. Jest to mój dramat, bo niczego bardziej na świecie nie pragnę jak wyzdrowieć, bo przecież jestem tak bardzo potrzebna tutaj i teraz!

Powiedz mi Ojcze - dlaczego? Dlaczego właśnie teraz? Tak bardzo boję się śmierci. Tak bardzo boję się cierpienia. Czy jest to jakaś próba, przez którą musimy przejść?

Przez ostatnie dwa lata życie często stawiało mnie przed wyborem - ratować zdrowie męża i moje życie, czy opłacać na bieżąco rachunki. Mąż i ja jesteśmy na rentach inwalidzkich. Skromny budżet domowy zmusił mnie do wybrania tego drugiego. Z miesiąca na miesiąc popadam w coraz większe długi. Kiedy zaczynam płacić zaległe rachunki nie mamy pieniędzy na leki i chleb. Od paru tygodni nie jemy obiadów. Nie dam sobie sama rady, a na nikogo nie mogę liczyć. Wszyscy odwrócili się od nas jak od trędowatych. Zostaliśmy sami ze swoim cierpieniem i bólem. Bezsenne noce i strach przed jutrem zmusiły mnie do rezygnacji z dumy i cierpienia w cichości. Po raz pierwszy w życiu poprosiłam kogoś o pomoc. Odezwałeś się tylko Ty Ojcze i jestem ci za to z całego serca wdzięczna. Przywróciłeś mi Ojcze wiarę w ludzi.

Proszę Cię Ojcze o wsparcie duchowe - tak bardzo tego potrzebuję. Proszę Cię o modlitwę w intencji naszego wyzdrowienia. Nie odchodź od nas - proszę.

Bożena Gadzinowska

ul. B. Chrobrego 18/27

72-600 Świnoujście

tel. + 48 (91) 321-34-72

bozenagadzinowska@wp.pl

zgadzam sie z toba Gosiu ze to jest dyskrymynacja bo takie ogloszenie na allegro było nie na miejscu

 

Pieniądze z PFRON służą m.in. finansowaniu rehabilitacji, kultury i sportu osób niepełnosprawnych. Formą łączącą aktywną rehabilitację z rekreacją i turystyką jest turnus rehabilitacyjny. Dofinansowanie PFRON do turnusu zawiera się w granicach 18-27 proc. przeciętnego wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę fakt, że najniższe ceny turnusów kształtują się w granicach 600-700 zł, wyjazd przy kilkusetzłotowym dofinansowaniu okazuje się wydatkiem „w zasięgu ręki”.

Co to jest turnus rehabilitacyjny?

Turnus rehabilitacyjny to forma rehabilitacji połączona z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa

 psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, pobudzanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu.

Program turnusu powinien zawierać elementy rehabilitacji zgodnej z rodzajem schorzenia osoby niepełnosprawnej oraz obejmować zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowo-rekreacyjne oraz inne wynikające ze specjalistycznego rodzaju turnusu.

Turnus odbywa się w zorganizowanej grupie, liczącej nie mniej niż 20 uczestników, i trwa nie krócej niż 14 dni.

Udział w turnusie rehabilitacyjnym jest raz w roku dofinansowywany przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Kto może skorzystać z dofinansowania?

Z turnusów rehabilitacyjnych mogą korzystać wszystkie osoby niepełnosprawne, które posiadają ważne orzeczenie:

o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub
o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów lub
o niepełnosprawności, wydane przez ukończeniem 16 roku życia.
Osoba niepełnosprawna może ubiegać się o dofinansowanie, pod warunkiem że:

została skierowana na turnus na wniosek lekarza, pod którego opieką się znajduje, w roku, w którym ubiega się o dofinansowanie,
nie uzyskała na ten cel dofinansowania ze środków PFRON,
turnus rehabilitacyjny odbywa się w ośrodku wpisanym do rejestru ośrodków, prowadzonego przez wojewodę, lub poza takim ośrodkiem, w przypadku gdy turnus jest organizowany w formie niestacjonarnej,
nie będzie pełniła funkcji członka kadry na tym turnusie ani nie będzie opiekunem innego uczestnika tego turnusu,
złoży oświadczenie o wysokości dochodu wraz z informacją o liczbie osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym,
zobowiąże się do przedstawienia na turnusie, podczas pierwszego badania lekarskiego, informacji o stanie zdrowia sporządzonej nie wcześniej niż na 3 miesiące przed datą rozpoczęcia turnusu, wystawionej przez lekarza, pod którego opieką się znajduje.
O dofinansowanie może się ubiegać osoba, której średni miesięczny dochód nie przekracza:

50 proc. przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym (I kwartał 2007 r. – 1 354,57 zł),
65 proc. przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej (I kw. 2007 r. – 1 760,94 zł).
Jeżeli powyższe kwoty (odpowiadające 50 i 65 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia) zostają przekroczone, dofinansowanie pomniejszane jest o wielkość tego przekroczenia. W przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową osoby niepełnosprawnej, dofinansowanie ze środków PFRON uczestnictwa w turnusie tej osoby lub jej opiekuna może zostać przyznane bez pomniejszania kwoty dofinansowania. Decyzję w tej kwestii podejmują odpowiednie centra pomocy.

Wysokość dofinansowania

Kwota dofinansowania uzależniona jest od stopnia niepełnosprawności, wieku oraz sytuacji życiowej wnioskodawcy i wynosi:

dla osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności, osoby w wieku do 16 roku życia
z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osoby niepełnosprawnej w wieku
 16-24 lat uczącej się i niepracującej, bez względu na stopień niepełnosprawności – 27 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 731,47 zł),
dla osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności – 25 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 677,28 zł),
dla osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności – 23 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 623,10 zł),
dla niezbędnego opiekuna – 18 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 487,64 zł),
dla osoby niepełnosprawnej, niezależnie od stopnia niepełnosprawności, zatrudnionej w zakładzie pracy chronionej – 18 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 487,64 zł).
Dofinansowanie dla osoby niepełnosprawnej lub jej opiekuna może zostać zwiększone do 35 proc. przeciętnego wynagrodzenia (I kw. 2007 r. – 948,20 zł), jeżeli:

osoba
niepełnosprawna znajduje się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej,
opiekun pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą niepełnosprawną albo
osoba ta ponosi koszty uczestnictwa opiekuna w turnusie.
W zależności od ilości posiadanych przez powiat środków i w sytuacji znacznego ich niedoboru w danym roku, dofinansowanie może być pomniejszone maksymalnie o 20 proc. od przysługującej kwoty.

Jak przebiega procedura?

O dofinansowanie udziału w turnusie rehabilitacyjnym można ubiegać się we właściwym dla miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) lub w mieście na prawach powiatu – w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej (MOPS).

Wykaz


PCPR dostępny jest tutaj.

Osoba niepełnosprawna powinna złożyć:

wniosek o dofinansowanie, zawierający oświadczenie o wysokości dochodów w rodzinie oraz liczbie osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym,
kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub orzeczenia równorzędnego,
wniosek lekarza o skierowanie na turnus rehabilitacyjny, sporządzony nie wcześniej niż 3 miesiące przed datą złożenia wniosku,
ewentualne zalecenie lekarskie w sprawie koniecznej obecności na turnusie opiekuna (tylko wówczas jego pobyt może być dofinansowany ze środków PFRON).
Dokumenty mogą być złożone osobiście przez osobę zainteresowaną lub za pośrednictwem rodzica, opiekuna bądź organizatora turnusu.

Wniosek o dofinansowanie rozpatrywany jest w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. Wnioskodawca zostaje poinformowany na piśmie o decyzji, w ciągu 7 dni od daty jej podjęcia.

Po przyznaniu dofinansowania wnioskodawca wybiera organizatora i ośrodek, w którym odbędzie się turnus. Należy pamiętać o tym, że wybór turnusu musi być zgodny z zaleceniami i przeciwwskazaniami lekarza zawartymi we wniosku o skierowanie, a ośrodek powinien być dostosowany do rodzaju dysfunkcji osoby niepełnosprawnej.

Ponadto, zarówno ośrodek, jak i organizator turnusu muszą posiadać odpowiednie uprawnienia i wpis do rejestru prowadzonego przez wojewodę.

Osoba niepełnosprawna jest zobowiązana poinformować PCPR o wybranym turnusie w terminie 30 dni od daty otrzymania powiadomienia o uzyskaniu dofinansowania, nie później jednak niż na 21 dni przed dniem rozpoczęcia turnusu.

Po sprawdzeniu przez PCPR zgodności wybranego turnusu z wymogami formalnymi, kwota dofinansowania jest przekazywana na rachunek bankowy organizatora turnusu, na 14 dni przed jego rozpoczęciem.

Rejestry ośrodków i organizatorów turnusów

Od 1 lutego 2003 r. wojewodowie prowadzą rejestry ośrodków, w których mogą odbywać się turnusy rehabilitacyjne dla osób korzystających z dofinansowania PFRON, a od 1 stycznia 2004 r. – rejestry organizatorów tych turnusów.

Aktualne informacje o ośrodkach i organizatorach turnusów rehabilitacyjnych z 16 województw, posiadających wpisy do odpowiednich rejestrów, od dnia 15 marca 2006 r., dostępne są tutaj.

Ośrodki ubiegające się o wpis do rejestru powinny spełniać określone standardy, tj.: baza noclegowa i żywieniowa dla minimum 20 osób, gabinet lekarski lub zabiegowy, odpowiednie zaplecze do realizacji aktywnych form rehabilitacji, infrastruktura przystosowana do określonej grupy osób niepełnosprawnych.

O wpis do rejestru organizatorów mogą starać się osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, jeżeli przynajmniej od 2 lat prowadzą działalność na rzecz osób niepełnosprawnych. Organizatorzy turnusów obowiązani są do realizacji zakładanego programu zajęć indywidualnych i grupowych, zapewnienia odpowiedniej kadry oraz stałej opieki pielęgniarskiej i lekarskiej.

O czym warto pamiętać?

Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma ustawowe prawo do zwolnienia od pracy w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia – na wniosek lekarza – w turnusie rehabilitacyjnym. Prawo to przysługuje tylko raz w roku.

Wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie turnusów rehabilitacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 100, poz. 926);
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r., Nr 123, poz. 776 z późn. zm.).

dla mnie to chore i absurdalne żeby od tak chorych ludzi jeszcze wyłudzać jeszcze pieniądze

Super Express": "Spontaniczną" zbiórkę pieniędzy zorganizowały pielęgniarki z Kliniki Nowotworów Piersi i Klatki Piersiowej w Centrum Onkologii w Krakowie.
Jak pisze "SE", przełożona pielęgniarek w Klinice ma na imię Krystyna - i właśnie z okazji imienin Krystyny jej koleżanki postanowiły zorganizować małą imprezę. W tym dniu ok. godz. 9 jedna z pielęgniarek ruszyła przez sale z pacjentami i ogłosiła, że zbiera po 5 zł na kwiaty, bo siostra oddziałowa ma imieniny.

- Byłem zaszokowany taką zbiórką - mówi dla "SE" jeden z pacjentów, który chce zachować anonimowość. Powód? Boi się, że spotka go coś nieprzyjemnego w szpitalu, gdzie zajmują się nim także pielęgniarki. - Pomyślałem sobie jednak, że jak nie dam, to mogę być gorzej traktowany. Dałem 5 zł - dodaje.

Krystynę N. zaskoczyła informacja, że to, co się dzieje na oddziale, wyciekło do mediów. - Ja o niczym nie wiedziałam - tłumaczy.

Niektórzy pacjenci jednak nie widzą nic złego w takiej zbiórce. - Lubię naszą siostrę, to dałam na kwiaty - powiedziała dla "SE" jedna z pacjentek.

popieram za. to ze tak zaciekle walczymy o prawa ON ale korupcja byla zawsze  tylko ze nikt tego nie zauwarzał lub sie bali znia walczyc

Wtam Mam nadzieje ze bedziesz sie dobrze czuł naszym gronie