To był jeden z najważniejszych dni dla całego środowiska osób z niepełnosprawnością w Polsce! W przeddzień Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych, który na całym świecie obchodzony jest 3 grudnia, premierowi Donaldowi Tuskowi wręczono projekt Ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnością, potocznie nazywany „ustawą antydyskryminacyjną”.
Projekt w imieniu środowiska osób z niepełnosprawnością przekazała pani Anna Woźniak-Szymańska, prezes Polskiego Związku Niewidomych oraz Piotr Pawłowski, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji. Przyjmując projekt ustawy Premier Donald Tusk powiedział:
- Szanowni Państwo nie ukrywam, że czekaliśmy na ten efekt naszej współpracy. Projekt tej ustawy będzie krokiem dużo większym, niż tych kilka zadań, które udało nam się już w tym roku zrobić aby pomóc ludziom najbardziej potrzebującym. Takim zadaniem było choćby podniesienie kary dla osób zajmujących miejsca parkingowe przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością, tak by odczuli to boleśnie. Chciałbym również aby weszła w życie ustawa rentowa umożliwiająca pobieranie renty inwalidzkiej i jednoczesne dorabianie bez limitów. Mam nadzieję, że mimo veta prezydenta tę ustawę uda nam się przeprowadzić do końca. Cieszę się także, że osoby z psem przewodnikiem mogą już wchodzić do sklepów, bo taki przepis także uchwaliliśmy. Wiem, że jest jeszcze wiele ważnych dla was spraw które trzeba załatwić. I będziemy je załatwiać. Nie będę mógł być jutro na Waszej Gali w Sali Kongresowej w dniu 3 grudnia ponieważ wcześniej byłem już umówiony w kilku miejscach, także z osobami potrzebującymi pomocy. Mogę Was zapewnić, że na każdym z tych spotkań – w wojsku, ze studentami, z dziećmi - będę przypominał jak ważny jest to dzień, że potrzebna jest głęboka refleksja o sytuacji osób z niepełnosprawnością. Ustawa antydyskryminacyjna jest ustawą, którą my przeprowadzimy z tą ekipą. Może będzie trzeba coś jeszcze udoskonalić i zmienić. Ale przeprowadzimy ją. Poza tym, obecni tu posłowie na wózkach na pewno nie dadzą mi zapomnieć o tej ustawie, bo są najlepszymi jej lobbystami w najlepszym tego słowa znaczeniu. Chcę Wam przyrzec, że zrobimy jeszcze inną ważną rzecz - że zmienimy umysły i serca tych, którzy być może jeszcze nie zauważyli, że obok nas żyją ludzie potrzebujący wsparcia i pomocy. Jeszcze raz serdecznie dziękuję za projekt tej ustawy, pokazuje to, że niepełnosprawni także pomagają rządzącym, bo wyście tę dobrą ustawę napisali, a ja jestem jej odbiorcą.
Projekt ustawy antydyskryminacyjnej, którego główne założenia opierają się na ustawie brytyjskiej i amerykańskiej, od dawna wyczekiwany był przez wiele osób w naszym kraju. W ciągu ostatniej dekady liderzy dużych i małych organizacji pozarządowych wyrażali cichą nadzieję, że „może kiedyś również polscy niepełnosprawni będą mieć swoją ustawę antydyskryminacyjną”. To było jedynie marzenie. Wczoraj nabrało ono jednak konkretnego kształtu. Jeszcze rok temu nikt chyba nie wierzył, że pod koniec 2008 roku polski premier będzie trzymał w swych rękach projekt takiej właśnie ustawy. Tym bardziej, że projekt ten opracowały wspólnie z prawnikami i specjalistami organizacje działające na rzecz osób z niepełnosprawnością. Już sam ten fakt jest wyjątkowy. Daje on także nadzieję na zjednoczenie środowiska wokół być może najważniejszego aktu prawnego , jaki powstał po 1989 roku
Wręczając projekt Ustawy premierowi, Anna Woźniak-Szymańska powiedziała:
- Panie Premierze, w imieniu koalicji organizacji działających na rzecz osób niepełnosprawnych oraz liderów największych organizacji pozarządowych, mam dziś ogromy zaszczyt - również jako osoba niewidoma - wręczyć Panu historyczny dokument.
Jest to projekt ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnością. W Polsce XXI wieku wiele osób z niepełnosprawnością nadal jest dyskryminowanych - z powodu barier architektonicznych, utrudnionego dostępu do informacji, edukacji, czy pracy. Dlatego ten projekt przekazywany Panu jest tak ważnym dla nas dokumentem.
Po raz pierwszy udało się zapisać w ustawie instrumenty prawne, które służą pokonywaniu i burzeniu tych barier. Aby można było zrealizować te zapisy, należy spełnić cztery najważniejsze zasady: pierwsza to równe traktowanie osób niepełnosprawnością, druga - poprawa świadomości społecznej przez promowanie otwartości i akceptacji, trzecia to usuwanie barier, i wreszcie czwarta zasada to wyrównywanie szans tych osób w różnych sferach życia - w pracy, edukacji, korzystania z praw wyborczych, dostępu do wymiaru sprawiedliwości, dostępu do transportu, również do kultury oraz rozrywki i wypoczynku.
Panie premierze, dla nas to historyczna chwila. Mamy ogromną nadzieję, że Pan, tak szanowana osoba w Polsce, i rząd, którym Pan kieruje, przyjmując ten dokument - daje szansę zarówno na większą aktywność tych osób, jak i na poprawienie relacji społecznych pomiędzy niepełnosprawnym i sprawnymi.
My chcemy wykorzystywać nasz potencjał, potencjał naszych rodzin i organizacji pozarządowych, natomiast władzę publiczna prosimy o wsparcie w tych sferach, w których sami nie możemy sobie poradzić.
Warto przy tej okazji przypomnieć historię projektu „ustawy antydyskryminacyjnej”. Sięga ona 2006 roku, kiedy w Senacie RP odbyły się 3 spotkania eksperckie, na których dyskutowano o potrzebie wprowadzenia tego typu ustawy. Uczestniczyli w nich polscy prawnicy, parlamentarzyści, organizacje pozarządowe oraz eksperci z Wielkiej Brytanii. Ci ostatni dzielili się brytyjskimi doświadczeniami z wprowadzenia ustawy przeciwdziałającej dyskryminacji osób z niepełnosprawnością. Po tych trzech seminariach wielu zebranych nabrało przekonania, że polska ustawa antydyskryminacyjna może otworzyć nowy rozdział i nową jakość w realizowaniu praw osób z niepełnosprawnością w naszym kraju. Odnosi się to także do organizacji pozarządowych, które doskonale wiedzą jakie trudności mają ich podopieczni w realizacji swoich praw - w edukacji, zatrudnieniu, dostępie do informacji, urzędów publicznych, prawach wyborczych, w komunikacji i transporcie, czy w korzystaniu z dóbr kultury.
Nic dziwnego, że już wtedy pierwsze organizacje z entuzjazmem wyraziły chęć przystąpienia do prac nad stworzeniem ustawy o wyrównywaniu szans tych osób. Podkreślano, że szanse osób z niepełnosprawnością w bardzo wielu obszarach życia są niewielkie, oferta jest uboga, a pozycja na starcie słaba. Kilka miesięcy później, w roku 2007 doszło do spotkania w Trybunale Konstytucyjnym, którego tematem były prawa osób z niepełnosprawnością, w tym ustawa antydyskryminacyjna.
ciag dalczy w nastepnym wątku. material wziety z
www.niepelnosprawni.pl.
