ja  zaczne  siedzieć  na  forum
muj  dom  to  forum

więcej  powinno  być  policjatów
na  przejscach  dla przechodnów  jak  na  pasach   chodzą  ludzie 

zapraszam  wszyskich  na  forum  mozna  sie  dobrze  poczuć   po  pisać  na  forum  im  wiecej  nasz  bedzie   razniej   do  wszyskich  stowarzysei   połoczmy  sie  razmem   jedzimy  wszedzie   na  wycieczki

witam  wszyskich   na  forum

witam  mam  na  imie  rafał  jestem  niepenosprawny

Będzie apelacja ws. zadośćuczynienia za błąd przy wmigdałkówycinaniu
Autor: PAP. Fot.: www.sxc.hu

Pełnomocnicy Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu odwołają się od decyzji poznańskiego sądu okręgowego, który zdecydował o wypłacie ponad 2 mln zł rodzicom dziecka, które straciło zdrowie w trakcie rutynowego zabiegu wycięcia migdałów.

Młotek sędziego. Fot.: www.sxc.huW maju 2004 roku w poznańskim szpitalu 4-letni wówczas Mateusz został poddany zabiegowi usunięcia migdałów. Po zabiegu dziecko straciło przytomność, ustała akcja serca. Dziecko reanimowano i - jak uznali biegli - doszło do niedotlenienia mózgu. Dziecko przestało mówić i nie może chodzić. W 2005 roku sąd skazał lekarkę-anestezjologa, której błąd spowodował trwałe kalectwo dziecka, na półtora roku więzienia w zawieszeniu. Rodzice dziecka dostali od ubezpieczyciela 180 tys. zł tytułem zadośćuczynienia oraz 4,5 tys. zł renty.

Trzy lata temu rodzice złożyli wniosek, w którym domagali się podwyższenia kwoty zadośćuczynienia i renty. Pełnomocnik zażądał 6 mln zł oraz 6,5 tys. zł renty.

Jak uznał w poniedziałek Sąd Okręgowy w Poznaniu, Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu i ubezpieczyciel szpitala muszą wypłacić rodzicom dziecka tytułem zadośćuczynienia kwotę 2,4 mln zł pomniejszoną o już wypłacone 180 tys. zł. Sąd zdecydował też o podwyższeniu kwoty renty inwalidzkiej do 6 tys. zł miesięcznie. O tym wyroku napisała "Gazeta Wyborcza".

Mec. Ewa Gogolewska, pełnomocnik szpitala, potwierdziła we wtorek, że kierownictwo placówki zdecydowało o zaskarżeniu wyroku sądu.

- Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że żadne pieniądze nie wyrównają tej krzywdy. Dyrekcja szpitala współczuje rodzinie, ale przyznana kwota jest zbyt wysoka, biorąc pod uwagę dotychczasowe orzecznictwo w podobnych sprawach. Ono nie może być niewspółmierne do innych przypadków ocenianych wcześniej przez sąd - powiedziała mec. Gogolewska.

Jak dodała, najwyższą kwotą, jaką do tej pory zasądzono w Polsce z tytułu błędu lekarskiego, było 700 tys. zł, zaś pieniądze, które poznański szpital będzie musiał wypłacić, utrudnią jego pracę.

- Szpital finansowany jest z pieniędzy publicznych i jeżeli komuś wypłaci się tak wysokie zadośćuczynienie, to naprawdę nie pozostaje dużo pieniędzy żeby leczyć. W tej chwili w placówce trwa wielki remont oddziału intensywnej opieki medycznej. Jeśli szpital wypłaci odszkodowanie, to roboty budowlane staną - powiedziała mec. Gogolewska.

Adwokat zaznaczyła też, że ubezpieczyciel cały czas pokrywa wszystkie wydatki związane z przystosowaniem mieszkania Mateusza do odpowiednich warunków i finansuje zakup sprzętu. Jak powiedziała, PZU do tej pory wypłaciło rodzicom dziecka poza zasądzonym zadośćuczynieniem ok. 600 tys. zł tytułem odszkodowania

Adresy fundacji przy których można utworzyć subkonto:
Dolnośląska Fundacja Rozwoju Ochrony Zdrowia
50- 420 Wrocław, ul. Traugutta 112 lok. E
0*71 342 89 65, 0*71 344 03 23
www.dolfroz.x-com.pl; dolfroz@wp.pl

Fundacja Dzieciom: Zdążyć z Pomocą"
01-685 Warszawa, ul. Łomiańska 5
0*22 832 19 26, 0*22 833 88 88, 0*22 833 10 95,
www.fundacja.dzieciom.pl

Fundacja na Rzecz Rozwoju Dzieci Niepełnosprawnych "Daj szansę"
87-100 Toruń, ul. Piskorskiej 11
0*56 648 23 63
free.ngo.pl/fundacja.dajszanse

Fundacja  "Pomóż Zdrowiu"
06-400 Ciechanów, ul. 17 Stycznia 7
0*23 672 20 58, 0*23 672 42 21

Fundacja Przyjaciół Dzieci z Chorobą Nowotworową "Wyspy Szczęśliwe"
30-663 Kraków, ul. Wielicka  265
0*12 658 02 61, 0*12 658 20 11 w. 1302; 1670

Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem
00-629 Warszawa , ul. Oleandrów 4
0*22 825 98 39
e-mail: twk@poczta.onet.pl
Przy oddziałach TWK też można zakładać konta.

Wrocławski Sejmik Osób Niepełnosprawnych
50-073 Wrocław, ul. 0*71 344 85 75, 0*71 372 33 89
e-mail: wson@wson.wroc.pl
http://free.ngo.pl/wson

Fundacja Dziecięcy Uśmiech do Świata
Ul. Dziewińska 16/24/61
87-800 Włocławek
Tel.: 0*54 413 39 29

Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „Słoneczko”
Złotów, Stawnica 33
tel.: 067 263 20 02
e-mail: fundacja@fundacja-sloneczko.pl
www.fundacja-sloneczko.pl


 

    na   forum  dobrze  sie  czuje

na  iponie  mnie  uscali  chciałłem  komuć  pomuc
bede  na  forum  pomagał   

rafciu  gg 7337258nowe

Zajęcia "Ogrodu Nadziei" dla chorych na raka i ich bliskich


Fundacja Psychoonkologii "Ogród Nadziei" organizuje zajęcia dla osób chorych na nowotwór i wspierających ich bliskich. Zajęcia rozpoczną się 1 września i potrwają trzy miesiące. Odbędą się w Warszawie. Warunkiem skorzystania z bezpłatnych zajęć jest posiadanie przez osobę chorą orzeczenia o niepełnosprawności.

W ramach zajęć odbędą się: konsultacje psychoonkologiczne, terapia indywidualna wg Program Simontona, terapia grupowa wg Programu Simontona (grupa stacjonarna), trening komunikacji, trening kompetencji antystresowych, warsztaty psychoedukacyjne wg Programu Simontona, grupa wsparcia, joga lecznicza wg B. K. S. Iyengara i terapia tańcem i ruchem wg DMT.

Uczestnicy, po wywiadzie środowiskowym pracownika socjalnego i konsultacjach z psychoonkologiem, wybierają co najmniej trzy rodzaje zajęć. Zajęcia są bezpłatne. W projekt zaangażowane jest Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie.

Informacje i zapisy:
Fundacja Psychoonkologii "Ogród Nadziei"
ul. Puławska 158/164 m. 3, 02-670 Warszawa
tel.: 022 843 24 11, 0509 671 585
e-mail: fundacja@ogrodnadziei.org.pl
www.ogrodnadziei.org.pl

WYDARZENIA
PRACA
PRAWO
SPORT
KULTURA
Z ZAGRANICY
PRZEGLĄD PRASY
SONDA
Jak oceniasz postawę kierowców pojazdów komunikacji publicznej wobec osób z niepełnosprawnościami?
wzorowo,
dobrze,
kiepsko,
beznadziejnie.
 
Zajęcia "Ogrodu Nadziei" dla chorych na raka i ich bliskich
Autor: Oprac.: Anna Godziuk, Źródło: NGO.pl

Fundacja Psychoonkologii "Ogród Nadziei" organizuje zajęcia dla osób chorych na nowotwór i wspierających ich bliskich. Zajęcia rozpoczną się 1 września i potrwają trzy miesiące. Odbędą się w Warszawie. Warunkiem skorzystania z bezpłatnych zajęć jest posiadanie przez osobę chorą orzeczenia o niepełnosprawności.

W ramach zajęć odbędą się: konsultacje psychoonkologiczne, terapia indywidualna wg Program Simontona, terapia grupowa wg Programu Simontona (grupa stacjonarna), trening komunikacji, trening kompetencji antystresowych, warsztaty psychoedukacyjne wg Programu Simontona, grupa wsparcia, joga lecznicza wg B. K. S. Iyengara i terapia tańcem i ruchem wg DMT.

Uczestnicy, po wywiadzie środowiskowym pracownika socjalnego i konsultacjach z psychoonkologiem, wybierają co najmniej trzy rodzaje zajęć. Zajęcia są bezpłatne. W projekt zaangażowane jest Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie.

Informacje i zapisy:
Fundacja Psychoonkologii "Ogród Nadziei"
ul. Puławska 158/164 m. 3, 02-670 Warszawa
tel.: 022 843 24 11, 0509 671 585
e-mail: fundacja@ogrodnadziei.org.pl
www.ogrodnadziei.org.pl

PRAWO
SPORT
KULTURA
Z ZAGRANICY
PRZEGLĄD PRASY
SONDA
Jak oceniasz postawę kierowców pojazdów komunikacji publicznej wobec osób z niepełnosprawnościami?
wzorowo,
dobrze,
kiepsko,

Mężczyzna na wózku zginął uderzony drabiną


Poruszający się na wózku 42-letni mężczyzna zginął przygnieciony przez metalową drabinę, która spadła z ciężarówki - poinformował PAP.

Osoba na wózku. Fot.: www.sxc.huDo wypadku doszło w poniedziałek w miejscowości Kalety w woj. śląskim, przy ul. Koszęcińskiej. Z ustaleń policji wynika, że metalowa drabina oderwała się od ciężarowego mercedesa najprawdopodobniej w trakcie wyprzedzania. Kierowca samochodu był trzeźwy. Mężczyzna na wózku zginął na miejscu w wyniku odniesionych obrażeń.

Sprawę bada policja z Tarnowskich Gór.

SONDA
Jak oceniasz postawę kierowców pojazdów komunikacji publicznej wobec osób z niepełnosprawnościami?
wzorowo,
dobrze,
kiepsko,
beznadziejnie.



MAGAZYN
DODATEK
NASZ BIULETYN
Wpisz swoj e-mail:
(zobacz szczegóły)
WYSLIJ KARTKĘ
Komunikacja międzyludzka
Autor: Tomasz Przybyszewski. Fot.: Piotr Stanisławski, Łukasz Strączek, Clyde Steven, Źródło: Integracja 4/2009

Autobus znów staje daleko od krawężnika. Oczywiście "nie przyklęknie", a kierowca nie ruszy się, by rozłożyć kładkę. Tylko dzięki ludziom z przystanku udało się wsiąść. Chwilę później kierowca rusza z kopyta i pędzi na złamanie karku. Czy on kartofle wiezie?

Pojawienie się niskopodłogowego transportu to była rewolucja.Niestety, sama obecność dostosowanego taboru nie wystarczy. Kierowcy często nie zdają sobie sprawy z problemów, jakie w korzystaniu z komunikacji miejskiej mają osoby z różnymi niepełnosprawnościami. Pasa-żerowie natomiast niewiele wiedzą o pracy kierowców, zbyt wiele tłumaczą ich brakiem kultury i życzliwości.

Tak nie musi być – to wniosek z pierwszego zorganizowanego przez Fundację Integracja szkolenia dla kierowców autobusów, dotyczącego obsługi pasażerów z niepełnosprawnością. Wzięło w nim udział kilkunastu kierowców z Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w Sosnowcu, jednej z 31 firm obsługujących przejazdy na terenie Komunikacyjnego Związku Komunalnego Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (KZK GOP). Przy okazji spotkania wyszły na jaw najpoważniejsze problemy.

Dziewczyna na wózku przed wejściem do autobusu. Fot.: Piotr Stanisławski

Za daleko od krawężnika
– Gdy jadę autobusem, a kierowca zatrzymuje się metr od krawężnika, to nie mam możliwości samodzielnego zjechania – tłumaczy Piotr Czarnota, poruszający się na wózku pracownik Centrum Integracja w Katowicach, który pomagał w szkoleniu. – Nawet kładka jest wtedy za krótka.

To bardzo ważne nie tylko dla osób na wózkach, ale też poruszających się o kulach, niewidomych i słabowidzących, jak również dla osób niskiego wzrostu. Kierowcy o tym wiedzą, jednak z ich punktu widzenia jest to bardziej skomplikowane. Wina nie zawsze jest po ich stronie. Problemem, szczególnie dla autobusów przegubowych, mogą być źle skonstruowane przystanki.

– Zatoczka może być za ciasna albo mieć wysoki krawężnik i autobusowi grozi zahaczenie naro-żem i uszkodzenie – tłumaczy Paweł Kabat, kierowca, który brał udział
w szkoleniu. Jeździ niskopodłogowymi solarisami, jelczami i MAN-ami. – Czasami też w zatokach stoją zaparkowane auta albo w czasie remontów leżą materiały budowlane.
Zaznacza jednak, że jest coraz mniej źle wyprofilowanych przystanków, bo są przebudowywane.

Szkolenie. Fot.: Łukasz Strączek

Autobus nie klęka
Niestosowanie w autobusach przyklęku to kolejna bolączka. Podczas szkolenia kierowcy usiedli na wózkach, by wsiąść do autobusu lub z niego się wydostać. – Gdy nie wiedzieli, czy zjadą, czy upadną, to byli w stanie zeskoczyć z wózka – mówi Justyna Cuże, pracownik Centrum Integracja w Krakowie, jedna z prowadzących szkolenie. – Osoba na wózku nie zeskoczy. Myślę, że poznali powagę sytuacji.

Przyklęk jest też istotny dla osób o obniżonej sprawności: starszych, poruszających się o kulach, ale i dla rodziców z wózkami.

Nierozkładalna kładka
Rozkładanie platformy zawsze wzbudza kontrowersje. Kierowca musi wyjść z kabiny i szarpać się z kładką, co zabiera czas. Tymczasem jest ona niezbędna, szczególnie dla osób poruszających się na wózkach elektrycznych, za ciężkich, by je nosić.

– Rozkłady jazdy są napięte, ale otwieranie kładek nie zdarza się często – uważa Paweł Kabat. – Rozłożenie i złożenie trwa około minuty.

Szkolenie. Fot.: Łukasz Strączek

Czas poświęcony obsłudze platformy zwykle nie jest problemem, mimo nierzadkiego zniecierpliwienia współpasażerów. Kierowcy zwracają jednak uwagę, że ręcznie otwierana platforma leży przy głównych drzwiach, dostaje się do niej piach i inne zabrudzenia, więc nieużywana potrafi się tak zapiec, że jest nie do ruszenia.

Przyciski poza zasięgiem
W autobusach jest dużo przycisków. Sygnalizują m.in. chęć wyjścia z pojazdu, informują kierowcę o potrzebie przyklęku autobusu, otwierają drzwi. – Jeżeli przyciski są zamontowane za wysoko, to osoba niskiego wzrostu, a ja nią jestem, nie może samodzielnie otworzyć drzwi – mówi Justyna Cuże. – Gdy jestem sama na przystanku, to idę przed drzwi kierowcy.

Nie lepiej mają osoby na wózkach. – Pamiętam ze szkolenia sytuację w autobusie, rzekomo dostosowanym, gdy osoba na wózku nie mogła użyć żadnego przycisku, bo były za wysoko – wspomina Michał Dębiec, osoba słabowidząca, inicjator szkolenia.

Przyciski nie są też przyjazne dla osób niewidomych. Nie jest im łatwo je znaleźć.

Szkolenie. Fot.: Łukasz Strączek

Dla kierowców sporym zaskoczeniem było to, że z białymi laskami chodzą nie tylko osoby niewidome, ale i słabowidzące. To z myślą o nich poręcze i podłoga przy drzwiach są jaskrawożółte. Niezmiernie istotne są też dźwiękowe informacje o przystankach, często, niestety, niewłączane. Podczas szkolenia mieli oni okazję poczuć, jak to jest nie widzieć.

– Kiedy z zasłoniętymi oczami wchodzili do autobusu, byli skonsternowani, nie wiedzieli, gdzie są progi, czasem nie mieli za co złapać, dostawali po głowie nisko zamontowanymi uchwytami – opowiada Michał Dębiec.

Święty rozkład
Kierowcy deklarują życzliwe podejście do pasażerów z niepełnosprawnością. Cóż z tego, skoro muszą "gonić rozkład", zwłaszcza w godzinach szczytu. – Nie wiedziałem, że aż tak muszą się śpieszyć – mówi Michał Dębiec. – Podejrzewałem, że częściej ze złej woli kierowca nie wychodzi i nie rozkłada platformy. Zaskoczyło mnie, że w razie opóźnienia, nawet z ważnego powodu, mają nieprzyjemności. Zasady, które są im narzucone, wykluczają ich pomoc we wciągnięciu wózka.

Wiedza pogłębiona
Warto wiedzieć, że pasażer z niepełnosprawnością może pomóc kierowcy, np. zakomunikować mu zamiar wejścia do pojazdu. – Nie należy wsiadać ostatnimi drzwiami, w pierwszych lub drugich jest się najlepiej widocznym – tłumaczy Paweł Kabat. – Czasami podjeżdżam autobusem średniopodłogowym, który ma niską podłogę w pierwszych i drugich drzwiach, ale ludzie idą do tyłu, gdzie są schody, a to z przodu są miejsca dla osób niepełnosprawnych.

Warto być widocznym i wewnątrz. – Często jeździ ze mną pan o kulach – opowiada Paweł Kabat. – Gdy usiądzie, to podnosi rękę. Wtedy wiem, że jest bezpieczny i mogę ruszać.

Szkolenie. Fot.: Łukasz Strączek

Bezproblemowa rozmowa
Szkolący i szkoleni zgodnie przyznali, że ich zetknięcie się było potrzebne. – Kierowcy byli bardzo otwarci – podkreśla Justyna Cuże. – Można było wyczuć, że chcą coś poprawić, że są pozytywnie nastawieni do tematu. Pytali więc, jak pomóc osobie niewidomej przy wsiadaniu albo dlaczego nie trzymać wózka inwalidzkiego za koła. Dowiedzieli się m.in. że zawsze należy zapytać, czy i jak pomóc. Osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności potrzebują różnej pomocy. – Szkoleni kierowcy mają kilkunastoletnie doświadczenie w pracy za kierownicą, ale dopiero teraz ustandaryzowano ich wiedzę – tłumaczy Piotr Czarnota.

Co stanowi problem
Szkolenie powstało z inspiracji Michała Dębca, który od powrotu na Śląsk po latach mieszkania w Warszawie zwracał uwagę KZK GOP na potrzeby pasażerów z różnymi niepełnosprawnościami. W rodzinnych Gliwicach był rozczarowany poziomem obsługi osób z niepełnosprawnościami.

– Pomyślałem sobie, że być może zarządca transportu, czyli KZK GOP nie ma kogo zapytać o zdanie – wspomina. – Często ludzie denerwują się, że coś nie jest dostosowane, i piszą skargi. Należało naświetlić problem i zaproponować wyjście. Cieszę się, że KZK GOP poszukuje rozwiązań.

Kierowcy są najbliżej pasażera i ich postawa kształtuje u podróżnych obraz całej komunikacji miejskiej. – Powinno się wyszkolić wszystkich kierowców w regionie – proponuje Dębiec. – Niewiele osób wie, jak pomagać osobom z niepełnosprawnością. Szkolenie pozwoliło uwrażliwić kierowców na potrzeby pasażerów, którzy często egzystują tylko dzięki wsparciu innych. Mam pewność, że będą umieli pomóc człowiekowi z białą laską lub na wózku.

Przycisk stop w autobusie. Fot.: Clyde Steven

Komunikacja zwrotna
Konstruktywne uwagi pasażerów są dla obsługujących komunikację miejską bardzo ważne; nie tylko skargi, ale i sugestie, i pochwały. Wszelkie wnioski powinny być imienne (i z adresem; anonimowe mogą nie być rozpatrywane), niewskazane są wulgaryzmy. Jeśli pismo dotyczy konkretnego zdarzenia, warto zapamiętać szczegóły: datę, godzinę, miejsce, numer linii i numer boczny pojazdu.

Kontakty do instytucji obsługujących komunikację miejską w różnych miastach

Caritas Diecezji Warszawsko-Praskej zaprasza osoby niepełnosprawne z orzeczeniem o niepełnosprawności na warsztaty aktywność zawodowej: zajęcia z psychologiem, z doradcą zawodowym. W ramach warsztatów zostanie przeprowadzony kurs komputerowy oraz instruktaż: ścieżka magazynowa lub biurowa. Bezpłatne zajęcia będą odbywały się do grudnia 2009 w Warszawie. Zapraszamy do wzięcia udziału w projekcie ”Potrafię więcej”.

„Potrafię Więcej” to projekt skierowany do osób niepełnosprawnych z orzeczeniem o niepełnosprawności realizowany przez Caritas Diecezji Warszawsko–Praskiej dzięki dofinansowaniu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w ramach programu PARTNER III.

Celem projektu jest aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych poprzez realizację następujących działań:

    * organizację 5-dniowych warsztatów psychologicznych poza miejscem zamieszkania;
    * organizację warsztatów aktywnego poszukiwania pracy; wizyta w U.P.
    * organizację 50-godzinnego kursu komputerowego nakierowanego na przygotowanie w kierunku pracy w biurze i magazynie;
    * organizację zajęć praktycznych według określonych ścieżek – biurowej i magazynowej.

Warsztaty odbywają się w następujących terminach:

    * Grupa I 03 – 28 sierpnia 2009 rekrutacja zakończona
    * Grupa II 17 sierpnia – 11 września 2009 rekrutacja zakończona
    * Grupa III 31 sierpnia – 25 września 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa IV 14 września – 9 października 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa V 28 września – 23 października 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa VI 12 października – 6 listopada 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa VII 26 października – 20 listopada 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa VIII 9 listopada – 4 grudnia 2009 rekrutacja trwa
    * Grupa IX 30 listopada – 31 grudnia 2009 rekrutacja trwa

Miejsca realizacji projektu:

    * Zajęcia z psychologiem:
      Europejskie Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie Falenicy
    * Zajęcia z doradcą zawodowym:
      Sala Szkoleniowa przy ul. Chłopickiego 2 w Warszawie
    * Zajęcia komputerowe:
      Integracyjny Klub Pracy Caritas DWP przy ul. Lubelskiej 30/32 w Warszawie
    * Zajęcia praktyczne:
      Ścieżka biurowa i magazynowa – placówki Caritas DW-P

Uczestnikom warsztatów proponujemy:

    * profesjonalne zajęcia tematyczne z psychologiem, doradcą zawodowym, informatykiem i instruktorem zajęć praktycznych w małych grupach;
    * transport zorganizowanych grup, posiłek w trakcie zajęć oraz materiały szkoleniowe;
    * pomoc w odnalezieniu się na otwartym rynku pracy;
    * praktyczne zastosowanie zdobytych umiejętności zawodowych.

Szczegółowe informacje:

    * Koordynator projektu: Marta Chojnowska, (22) 619 44 76, mchojnowska@caritas.pl
    * Z-ca koordynatora: Marcin Fedoruk, 512 592 548, mar.fed@wp.pl

Zapraszamy wszystkie chętne osób do udziału w projekcie.

Uczestnictwo jest BEZPŁATNE.

SONDA
Czy zdarza ci się pożyczać swoją kartę parkingową?
tak, moja rodzina i znajomi powinni móc też korzystać z karty (5.0%)
nie, uważam że to nieuczciwe (62.0%)
nie, nie mam karty parkingowej (31.0%)
Dziękujemy za udział!
Zobacz archiwum sond.

MAGAZYN
DODATEK
NASZ BIULETYN
Wpisz swoj e-mail:
(zobacz szczegóły)
WYSLIJ KARTKĘ
Łazienka bez barier
Źródło: Sanitec Koło

Przystępując do projektowania łazienki lub toalety przeznaczonej dla osoby niepełnosprawnej stajemy przed wieloma dylematami. Pojawiają się pytania o to, czy wygospodarowane miejsce pozwoli na swobodne poruszanie się w pomieszczeniu, jakie rozwiązania architektoniczne będą najbardziej odpowiadały potrzebom osoby niepełnosprawnej, w jakie dodatkowe akcesoria należy taką łazienkę wyposażyć i w końcu, skąd wziąć środki na sfinansowanie całego przedsięwzięcia. Oddajemy w Państwa ręce opracowanie, które ma na celu pomóc w znalezieniu odpowiedzi na powyższe pytania. W poradniku prezentujemy ofertę firmy Sanitec KOŁO dostosowaną do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz podpowiadamy, na jakie rzeczy zwrócić uwagę podczas planowania pomieszczeń sanitarnych.

Tym, co powinno stale nam towarzyszyć na etapie projektowania łazienki, jest myśl, iż osoby niepełnosprawne oraz starsze potrzebują znacznie więcej miejsca, by móc się w łazience poruszać swobodnie. Szczególnie osoby korzystające z wózka inwalidzkiego powinny mieć możliwość wykonania obrotu w miejscu, bez konieczności opuszczania pomieszczenia. Dlatego niezwykle pomocnym w trakcie projektowania nowej, czy też aranżacji istniejącej łazienki (toalety), jest szkic. Nanosimy na nim zarówno wszystkie niezbędne elementy wyposażenia, takie jak: miska ustępowa, wanna lub prysznic, jak również elementy dodatkowe, np. pralka czy szafki. Taki szkic pozwoli nam określić przyszły wygląd naszej łazienki, oraz da nam szansę na dodatkowe podniesienie jej funkcjonalności. Na stronach firmowych Sanitec KOŁO, pod adresem: www.kolo.com.pl znajdziecie Państwo specjalny program, który może okazać się bardzo przydatny, gdyż pozwoli Wam w bardzo prosty sposób zaprojektować przyszłą łazienkę.

Projektując pomieszczenia na potrzeby konkretnej osoby zazwyczaj bardzo dobrze znamy nie tylko rodzaj, charakter i stopień schorzenia, ale również poziom samodzielności tej osoby. Ponieważ wybór asortymentu dostępnego w ofercie Sanitec KOŁO, przeznaczonego dla osób niepełnosprawnych jest bardzo szeroki, jesteśmy obecnie w stanie - po uwzględnieniu indywidualnych cech fizycznych (np. wzrost, waga) czy też osobistych preferencji i przyzwyczajeń (np. podejście do muszli klozetowej z prawej bądź lewej strony) oraz rodzaju używanego sprzętu rehabilitacyjnego (np. wózek, kule) - zaprojektować toaletę wyposażoną w elementy w pełni przystosowane do bardzo osobistych potrzeb i wymagań danej osoby.

I tak w przypadku osób poruszających się na wózkach inwalidzkich czy chodzikach, najistotniejszymi elementami są przede wszystkim odpowiednio rozmieszczone oraz właściwie zamocowane poręcze pozwalające na pewne oraz bezpieczne korzystanie z ustępów, umywalki czy prysznica. Przy korzystaniu podczas czynności higienicznych z wanny, warto pomyśleć o wyposażeniu jej w specjalistyczne siedzisko, które znacząco ułatwia, a czasami wręcz umożliwia korzystanie z niej.

Nie należy również zapominać o zastosowaniu uchwytów na garderobę oraz inne przedmioty – powinny być one umieszczone w łatwo dostępnych miejscach, na wysokości pozwalającej na swobodny do nich dostęp. W przypadku toalet, z których korzystać będą osoby starsze, warto wyznaczyć w nich miejsca, z których opiekunowie będą mogli udzielić pomocy podczas poszczególnych czynności, w sposób niekrępujący dla żadnej ze stron.

Bardzo istotnym z punktu widzenia osób mających problemy z poruszaniem się jest również zachowanie jednego poziomu posadzki we wszystkich pomieszczeniach. Występowanie różnic poziomów (stopni czy progów) może znacząco utrudnić lub wręcz uniemożliwić poruszanie się (wózek inwalidzki), a także powodować potknięcia i upadki (osoby starsze).

Dla osób mających problemy ze wzrokiem znacznym ułatwieniem w odpowiednim orientowaniu się w pomieszczeniu może być zróżnicowanie kolorystyczne poszczególnych elementów łazienki (np. ciemna deska ustępowa na tle jasnej muszli oraz podłogi). Uzyskany w ten sposób kontrast kolorystyczny stanowi dodatkowy element wpływający na komfort poruszania się w łazience.

Skąd pieniądze na dostosowanie łazienki?

Na mocy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. O rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, a także Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, osoby niepełnosprawne mogą obecnie ubiegać się o dofinansowanie ze środków PFRON prac zmierzających do likwidacji barier architektonicznych w swoim otoczeniu, w tym w pomieszczeniach sanitarnych. Wysokość dofinansowania likwidacji barier architektonicznych wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie może jednak przekraczać kwoty równej piętnastokrotności przeciętnego wynagrodzenia.

W celu uzyskania dofinansowania ze środków Funduszu konieczne jest wypełnienie wniosku o takie dofinansowanie i złożenie go we właściwym dla miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej powiatowym centrum pomocy rodzinie. Wzory takich wniosków znajdują się w ośrodkach PCPR.
Nie jest wymagane osobiste składanie wniosku - może to uczynić przedstawiciel ustawowy, opiekun prawny ustanowiony postanowieniem sądu lub pełnomocnik ustanowiony notarialnie.

Teksty ustaw oraz rozporządzeń są dostępne na stronach internetowych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych pod adresem: www.pfron.org.pl.

Łazienka dla osób niewidomych i niedowidzących

Toaleta dla osób niepełnosprawnych – prywatna czy publiczna?

Więcej miejsca w toalecie dla niepełnosprawnych

Łazienka dla osób starszych

Znaczenie poręczy i innych elementów pomocniczych w łazience dla osób niepełnosprawnych

Łazienka bez barier – najczęstsze pytania

Walka o oddech
Autor: Magdalena Gajda, Fot.: Deva, www.sxc.hu, Źródło: inf. własna

Wrogowie oskrzeli i płuc czają się wszędzie. Mogą przybrać postać dymu papierosowego, kurzu zalegającego na półkach z książkami, pyłków drzew i traw.

Astma to stan zapalny układu oddechowego, wywołany  przez wnikające do niego wraz z powietrzem alergeny lub przewlekłe infekcje. Najczęstszymi alergenami wywołującymi astmę są: roztocza kurzu domowego, pyłki roślin, grzyby pleśniowe oraz sierść zwierząt. Stan zapalny układu oddechowego objawia się rumieniem i obrzękiem błony śluzowej oskrzeli. Chory odczuwa duszności, musi też odkrztuszać nadmiar śluzu wydzielanego przez zapalnie zmienione oskrzela.

O tym jak można uniknąć astmy i jak ją leczyć rozmawiamy z dr. n. med. Piotrem Dąbrowieckim*, kierownikiem Oddziału Ratunkowego Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, prezesem Polskiej Federacji Stowarzyszeń Chorych na Astmę, Alergię i POChP.
 
dr n. med. Piotr Dąbrowiecki. Fot.: DevaCzy astma zawsze wiąże się z alergią?
dr n. med. Piotr Dąbrowiecki: Istnieją dwa rodzaje astmy: alergiczna i niealergiczna. W tej drugiej czynnikiem wywołującym chorobę jest przewlekłe drażnienie układu oddechowego kolejnymi infekcjami bakteryjnymi lub wirusowymi. W rezultacie pojawia się zjawisko nadreaktywności oskrzeli. Oznacza to, że są one nadmiernie wrażliwe na czynniki drażniące, którymi mogą być  wysiłek fizyczny, dym tytoniowy a nawet zimne powietrze. Astma niealergiczna ujawnia się późno, z reguły po 40. roku życia. Często przypomina POChP, czyli przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, która rozwija się głównie pod wpływem palenia papierosów. Te dwie choroby bywają trudne do odróżnienia. Z kolei astma alergiczna dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Jak wcześnie może ujawnić się astma alergiczna?
Już w okresie niemowlęcym. Statystycznie najczęściej astma pojawia się w wieku szkolnym. Często choroba jest zbyt późno rozpoznawana. Bywa, że dopiero u dorosłych osób. W zasadzie astmę można wykryć na każdym etapie życia.

Jeśli czujemy się świetnie i nic nam nie dolega, to czy grozi nam astma?
Wtedy nie musimy się jej bać. Jeśli natomiast jesteśmy alergikami, to powinniśmy się zastanowić, czy przypadkiem długotrwały kaszel bez wyraźnych przyczyn lub okresowe duszności nie są objawami tej choroby. Oznaki astmy, czyli kaszel i duszności nie trwają cały czas, ale pojawiają się napadowo. Zdarzają się okresy reemisji, kiedy chory czuje się bardzo dobrze. Gdy dojdzie do stymulacji alergenem, np. w okresie pylenia roślin, nagle dochodzi do uaktywnienia choroby. Bywa, że ktoś chorował jako dziecko, później przez wiele lat nie miał żadnych objawów, a potem, w wyniku na przykład palenia papierosów lub ciężkiej infekcji układu oddechowego, doszło do nawrotu choroby.

Czy sport chroni przed astmą?
Nie, nie zabezpiecza przed nią. Co więcej, wielu zawodowych sportowców choruje na astmę. Ich płuca są nadmiernie wentylowane, co może wywołać nadreaktywność oskrzeli, a od tego jeden krok do pełnoobjawowej choroby. Racjonalny wysiłek fizyczny, trening interwałowy, rower, gra w piłkę,  pływanie są jak najbardziej wskazane. Natomiast na pewno nie chronią ani przed alergiami ani przed astmą.

 Kiedy więc unikniemy astmy? Unikając alergenów?
Jak najbardziej. Osoba świadoma swoich alergii powinna unikać niekorzystnych czynników drażniących. Im mniej alergenów, tym mniejsze niebezpieczeństwo wystąpienia pełnoobjawowej alergii i astmy.

Czy dotyczy to także osób zdrowych? Wszyscy powinni unikać kurzu?
A kim jest człowiek zdrowy? Jedna trzecia populacji ma alergie. Objawy ze strony nosa ma ok. 30 proc. chorych, jeżeli chodzi o astmę oskrzelową to jest ok. 8-10 proc. chorych. Unikanie alergenów zabezpiecza w pewnym stopniu. Prawdziwie skuteczną interwencją jest odczulanie, czyli podanie szczepionki zmniejszającej reaktywność układu immunologicznego. Jest ona bardzo skuteczna przy objawach wywołanych przez alergeny roślin wiatropylnych: drzewa, trawy, chwasty. Jest to zarazem leczenie alergii i profilaktyka astmy oskrzelowej. W przypadku wystąpienia objawów astmy niezbędne jest podanie skutecznych leków - sterydów wziewnych.

Kwiat. Fot.: www.sxc.hu

Kiedy powinniśmy zacząć podejrzewać, że mamy astmę?
Jeżeli przy alergii występują napady kaszlu lub duszności. W takim przypadku konieczne może być podanie leków. Podstawowymi środkami farmakologicznymi są tu sterydy wziewne. Bez nich nie ma możliwości leczenia astmy oskrzelowej. Niestety, w Polsce 50 proc. chorych na astmę leczy się bez sterydów, a jedynie za pomocą leków roz