Napromieniowani

w raju wstawaÂł dzieĂą
ludzie b³êkit wplatali we w³osy
a bezdomne psy
ucieka³y w g³¹b wysp
bo gdzieÂś
w ciemnej otchÂłani
morzu juz zadano rany
i krzyk
wĂłd rozpĂŞtanych
galopowaÂł juz ku brzegom
w raju wstawaÂł dzieĂą
u nas wÂłaÂśnie narodziÂł siĂŞ Jezus
i ÂświÂąteczna noc
otulaÂła nas snem
gdzieÂś w nas
cichÂły kolĂŞdy
o nadziei wszystkich ludzi
a tam
fale zranione
docieraÂły juÂż do brzegu
sÂłowa sÂą daremne
podziel siĂŞ nadziejÂą swÂą
z tymi co zostali
tam

ja wiem, widziaÂłeÂś juÂż krew
duÂżo krwi, nie bierze CiĂŞ
ale spĂłjrz, Ty mogÂłeÂś byĂŚ tam
tam gdzie plaÂże sÂą peÂłne ran!
pokonamy fale
jeÂśli kaÂżdy z nas
zbuduje brzeg
z miÂłoÂści swej
ile moÂżesz daĂŚ?
moÂżesz daĂŚ tylko to, czym sam jesteÂś
zbuduj w sobie brzeg,
by podzieliĂŚ siĂŞ nim
wiĂŞc chodÂź
otwĂłrz swe serce
a przemĂłwisz do milczenia
do tych
co ocaleli
i jak my sÂą dzieĂŚmi morza
sÂłowa sÂą daremne
podziel siĂŞ nadziejÂą swÂą
z tymi co zostali
tam
no i co, napatrzyÂłeÂś siĂŞ
na to jak fala niesie ÂśmierĂŚ
kaÂżdy jest dnem, kaÂżdy jest morzem
pomó¿, mo¿esz, mo¿esz, mo¿esz!
pokonamy fale
jeÂśli kaÂżdy z nas
zbuduje brzeg
z miÂłoÂści swej ...