Napromieniowani

Sport dla Niepełnosprawnych => Sport dla Niepełnosprawnych => Wątek zaczęty przez: izkaa189 Marzec 28, 2011, 21:00:52



Tytuł: Metoda Halliwick wspomagającą terapią usprawniania dzieci z porażeniem mózgowym.
Wiadomość wysłana przez: izkaa189 Marzec 28, 2011, 21:00:52
Ćwiczeniami w wodzie i nauką pływania osób niepełnosprawnych zajmuje się organizacja „Pływanie lecznicze” (Association of Swimming Therapy), działająca w Anglii od 1950 roku. Tam też została opracowana i sprawdzona metoda, która jest stosowana do dziś - metoda Halliwick . Jest to metoda nauki pływania i terapii w wodzie dla osób w każdym wieku, zarówno dla niepełnosprawnych, jak i dla zdrowych.
Głównym celem tej metody jest nauczenie bezpiecznego i swobodnego poruszania się i przebywania  w wodzie, co osiąga się poprzez nauczenie kontrolowania ruchów głowy, oddychania i utrzymywania równowagi w wodzie.
Utrzymanie równowagi w wodzie wymaga przystosowania do zmian mechanicznych zacho-dzących w środowisku. Adaptacja jest wynikiem procesu nauki umiejętności psychosenso-rycznych i motorycznych. Proces ten umożliwia opanowanie zdolności utrzymania równowa¬gi w niestabilnym środowisku. Po uzyskaniu równowagi (stabilności) można rozpocząć kon-trolowany ruch, który zapewnia niezależność osoby niepełnosprawnej w środowisku wodnym.
Filozofia metody
Zadaniem Koncepcji Halliwick jest umożliwienie uczestnikowi osiągnięcia maksymalnej niezależności zarówno w wodzie jak i na lądzie. Podstawową umiejętnością w opanowaniu pływania jest równowaga. Równowaga zależy od kształtu i gęstości ciała. Pływak, zwłaszcza ze schorzeniami neurologicznymi, może wymagać pomocy, aby uzyskać i utrzymać równowagę. Wsparcia powinien udzielać tylko instruktor współpracujący indywidualnie z jednym uczniem. Nie używa się pomocy wypornościowych, ponieważ sprzyjają uzależnieniu, które może znacznie zahamować dążenie do niezależności.
Nauka pływania wymaga także aktywnego uczestnictwa i jest najskuteczniejsza, gdy odbywa się w grupach.

Każdy jest pływakiem!
Pływanie to środek do osiągnięcia niezależności,
nie cel sam w sobie.
Równowaga zależy głównie od kształtu i gęstości ciała.
Najważniejsze jest zapewnienie odpowiedniego
wsparcia i asekuracji.
Większość zajęć wymaga indywidualnej pracy instruktor - pływak.
Nigdy nie używa się pomocy wypornościowych.
Pływak aktywnie uczestniczy we wszystkich zajęciach.
Większość zajęć prowadzi się w grupach.


Tabela 1: Filozofia Halliwick

Założenia tej metody odnoszą się nie tylko do technicznej strony nauki pływania, ale też do aspektów psychologicznych i społecznych. Tworzą zarazem swoistą filozofię Halliwick, której głównymi wyznacznikami są:
   Początkowo uczymy „radości w wodzie”, nie stylów pływackich,
   Kładziemy nacisk na umiejętności (możliwości), a nie na niepełnosprawność,
   Kładziemy nacisk na radość i przyjemność (większość aktywności jest zabawą),
   Nie używamy żadnych pomocy – pływakom asystują instruktorzy,
   Uczymy w logicznym porządku, upewniając się, że wszystkie kolejne kroki są udoskonalone,
   Uczymy powoli, w tempie odpowiednim dla pływaka, zachęcamy do postępów, ale nie naciskamy,
   Pracujemy w grupach, wtedy pływacy zachęcają się nawzajem, nowym instruktorom pomagają inni z większym doświadczeniem,
   Używamy imion – wszyscy jesteśmy równi w wodzie,
   Uczymy w wodzie każdego na tym samym poziomie,
   Myślimy pozytywnie – wszyscy,
   Cała organizacja opiera się na bazie wolontariatu
Nie używa się pomocy do pływania, ponieważ:
   Pomoce często powodują, że twarz nie ma styczności z wodą, a w związku z tym kontrola oddychania jest niedostatecznie doskonalona;
   Utrzymując głowę w górze prowadzą do nauki utrzymywania nieprawidłowej pozycji ciała, ewentualnie do słabej techniki pływania;
   Pomoce uniemożliwiają (hamują) uczenie i doskonalenie pewnych umiejętności, jak np. nurkowanie, obroty i kontrolę balansu;
   Pomoce nie kompensują asymetrii i bardziej komplikują problemy związane z nauką kontroli niechcianych ruchów rotacyjnych;
   Pomoce mogą prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa i do zbyt dużego zaufania;
   Pomoce mogą być niebezpieczne. Mogą zatrzymać ludzi pod wodą. Mogą także wymknąć się, złamać lub przebić;
   Pomoce nie pomagają w integracji. Pływacy o mniejszych umiejętnościach są od razu zauważalni, jeśli mają ubrane naramienniki (skrzydełka). Tam gdzie jest to potrzebne instruktor może użyć różnych dodatkowych podtrzymań;
   Kiedy podtrzymanie może być stopniowo zmniejszane i jeśli pływak robi postępy wówczas dyskretna pomoc jest najważniejsza;
   Ludzie, którzy na lądzie są uzależnieni od różnych pomocy – w wodzie mogą poczuć się od nich wolni;
Pomoce wypornościowe nie są tak „adoptowalne” jak instruktor:
-   instruktor może dostosować podtrzymanie wg indywidualnych potrzeb pływaka,
-   podtrzymanie może być zmieniane adekwatnie do aktywności,
-   podtrzymanie może być zmieniane w trakcie trwania aktywności, od całkowitego aż do braku w aktywnościach, które pływak może wykonać samodzielnie
Usprawnianie metodą Halliwick prowadzone jest dla dzieci niepełnosprawnych zrzeszonych w Fundacji „Dom Rodzinnej Rehabilitacji Dzieci z Porażeniem Mózgowym” w Opolu.
Zajęcia odbywają się raz w tygodniu w czterech grupach, do których zaklasyfikowane są dzieci w zależności od stopnia oswojenia się z wodą oraz kontroli oddychania.
Przekrój dzieci z mózgowym porażeniem uczestniczących w zajęciach, jest różny, uwzględniający zarówno wiek, jak i stopień uszkodzenia centralnego układu nerwowego. Wiek uczestników waha się od 6 miesięcy do 13 lat. Każdy pływak ma swojego indywidualnego instruktora, który towarzyszy mu przez cały czas trwania zajęć. Instruktorem jest najczęściej rodzic, który przed rozpoczęciem zajęć (pierwszym wejściem do wody ze swoim dzieckiem) zostaje zawsze poinstruowany przez lidera grupy, w jaki sposób prowadzone są zajęcia, jakie są główne założenia i cele terapii.
Podczas terapii wykorzystywane są różnego rodzaju techniki wspomagań w zależności od rodzaju stopnia niepełnosprawności. Techniki mają na celu m.in. ułatwianie prawidłowego wchodzenia do basenu i opuszczania go, różnych sposobów zmian pozycji z wykorzystaniem rotacji, kontrolowania równowagi, osiągania pozycji bezpiecznego oddychania.
Podczas zajęć stosuje się różne formacje i płynnie przechodzi się z jednej do drugiej (np.: koło – wąż – linia – wąż – koło). W tych formacjach instruktorzy i pływacy ustawiają się na przemian obok siebie lub jeden za drugim.
Podczas każdej sesji zwraca się szczególną uwagę na dobre samopoczucie pływaka, musi on w pełni odczuwać zadowolenie z bycia w wodzie. Wszystkie sesje zawierają elementy zabawy, współpracy i współzawodnictwa. Uczy się osiągania tzw. pozycji bezpiecznego oddychania oraz tego, jak je osiągnąć znajdując się w innych pozycjach i jak kontrolować wydech, nawet jeśli twarz jest pod wodą. Równie ważnym aspektem jest nauka kontroli równowagi, specyficzna dla każdego pływaka i zależna m.in. od rodzaju i stopnia niepełnosprawności. To wszystko prowadzi do osiągnięcia jak największej niezależności oraz absolutnego poczucia bezpieczeństwa, które oparte są na gruntownej znajomości środowiska wodnego i zdolności swobodnego kontrolowania w nim swoich ruchów.
Poprzez zabawy i gry pływacy bardzo szybko przystosowują się do środowiska wodnego. Jest to bowiem przyjemna forma uczenia się, która zachęca do bycia bardziej niezależnym, pozwala na natychmiastowe zrozumienie aktywności oraz przezwycięża zahamowania.


Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

aespada dzikie-koty oceana paladyni haxballfc