http://www.youtube.com/watch?v=nd8bZfDY0m4&feature=player_embedded#at=11 Natural Dread Killaz - Uwierzyc w siebie

Ćwiczeniami w wodzie i nauką pływania osób niepełnosprawnych zajmuje się organizacja „Pływanie lecznicze” (Association of Swimming Therapy), działająca w Anglii od 1950 roku. Tam też została opracowana i sprawdzona metoda, która jest stosowana do dziś - metoda Halliwick . Jest to metoda nauki pływania i terapii w wodzie dla osób w każdym wieku, zarówno dla niepełnosprawnych, jak i dla zdrowych.
Głównym celem tej metody jest nauczenie bezpiecznego i swobodnego poruszania się i przebywania  w wodzie, co osiąga się poprzez nauczenie kontrolowania ruchów głowy, oddychania i utrzymywania równowagi w wodzie.
Utrzymanie równowagi w wodzie wymaga przystosowania do zmian mechanicznych zacho-dzących w środowisku. Adaptacja jest wynikiem procesu nauki umiejętności psychosenso-rycznych i motorycznych. Proces ten umożliwia opanowanie zdolności utrzymania równowa¬gi w niestabilnym środowisku. Po uzyskaniu równowagi (stabilności) można rozpocząć kon-trolowany ruch, który zapewnia niezależność osoby niepełnosprawnej w środowisku wodnym.
Filozofia metody
Zadaniem Koncepcji Halliwick jest umożliwienie uczestnikowi osiągnięcia maksymalnej niezależności zarówno w wodzie jak i na lądzie. Podstawową umiejętnością w opanowaniu pływania jest równowaga. Równowaga zależy od kształtu i gęstości ciała. Pływak, zwłaszcza ze schorzeniami neurologicznymi, może wymagać pomocy, aby uzyskać i utrzymać równowagę. Wsparcia powinien udzielać tylko instruktor współpracujący indywidualnie z jednym uczniem. Nie używa się pomocy wypornościowych, ponieważ sprzyjają uzależnieniu, które może znacznie zahamować dążenie do niezależności.
Nauka pływania wymaga także aktywnego uczestnictwa i jest najskuteczniejsza, gdy odbywa się w grupach.

Każdy jest pływakiem!
Pływanie to środek do osiągnięcia niezależności,
nie cel sam w sobie.
Równowaga zależy głównie od kształtu i gęstości ciała.
Najważniejsze jest zapewnienie odpowiedniego
wsparcia i asekuracji.
Większość zajęć wymaga indywidualnej pracy instruktor - pływak.
Nigdy nie używa się pomocy wypornościowych.
Pływak aktywnie uczestniczy we wszystkich zajęciach.
Większość zajęć prowadzi się w grupach.


Tabela 1: Filozofia Halliwick

Założenia tej metody odnoszą się nie tylko do technicznej strony nauki pływania, ale też do aspektów psychologicznych i społecznych. Tworzą zarazem swoistą filozofię Halliwick, której głównymi wyznacznikami są:
   Początkowo uczymy „radości w wodzie”, nie stylów pływackich,
   Kładziemy nacisk na umiejętności (możliwości), a nie na niepełnosprawność,
   Kładziemy nacisk na radość i przyjemność (większość aktywności jest zabawą),
   Nie używamy żadnych pomocy – pływakom asystują instruktorzy,
   Uczymy w logicznym porządku, upewniając się, że wszystkie kolejne kroki są udoskonalone,
   Uczymy powoli, w tempie odpowiednim dla pływaka, zachęcamy do postępów, ale nie naciskamy,
   Pracujemy w grupach, wtedy pływacy zachęcają się nawzajem, nowym instruktorom pomagają inni z większym doświadczeniem,
   Używamy imion – wszyscy jesteśmy równi w wodzie,
   Uczymy w wodzie każdego na tym samym poziomie,
   Myślimy pozytywnie – wszyscy,
   Cała organizacja opiera się na bazie wolontariatu
Nie używa się pomocy do pływania, ponieważ:
   Pomoce często powodują, że twarz nie ma styczności z wodą, a w związku z tym kontrola oddychania jest niedostatecznie doskonalona;
   Utrzymując głowę w górze prowadzą do nauki utrzymywania nieprawidłowej pozycji ciała, ewentualnie do słabej techniki pływania;
   Pomoce uniemożliwiają (hamują) uczenie i doskonalenie pewnych umiejętności, jak np. nurkowanie, obroty i kontrolę balansu;
   Pomoce nie kompensują asymetrii i bardziej komplikują problemy związane z nauką kontroli niechcianych ruchów rotacyjnych;
   Pomoce mogą prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa i do zbyt dużego zaufania;
   Pomoce mogą być niebezpieczne. Mogą zatrzymać ludzi pod wodą. Mogą także wymknąć się, złamać lub przebić;
   Pomoce nie pomagają w integracji. Pływacy o mniejszych umiejętnościach są od razu zauważalni, jeśli mają ubrane naramienniki (skrzydełka). Tam gdzie jest to potrzebne instruktor może użyć różnych dodatkowych podtrzymań;
   Kiedy podtrzymanie może być stopniowo zmniejszane i jeśli pływak robi postępy wówczas dyskretna pomoc jest najważniejsza;
   Ludzie, którzy na lądzie są uzależnieni od różnych pomocy – w wodzie mogą poczuć się od nich wolni;
Pomoce wypornościowe nie są tak „adoptowalne” jak instruktor:
-   instruktor może dostosować podtrzymanie wg indywidualnych potrzeb pływaka,
-   podtrzymanie może być zmieniane adekwatnie do aktywności,
-   podtrzymanie może być zmieniane w trakcie trwania aktywności, od całkowitego aż do braku w aktywnościach, które pływak może wykonać samodzielnie
Usprawnianie metodą Halliwick prowadzone jest dla dzieci niepełnosprawnych zrzeszonych w Fundacji „Dom Rodzinnej Rehabilitacji Dzieci z Porażeniem Mózgowym” w Opolu.
Zajęcia odbywają się raz w tygodniu w czterech grupach, do których zaklasyfikowane są dzieci w zależności od stopnia oswojenia się z wodą oraz kontroli oddychania.
Przekrój dzieci z mózgowym porażeniem uczestniczących w zajęciach, jest różny, uwzględniający zarówno wiek, jak i stopień uszkodzenia centralnego układu nerwowego. Wiek uczestników waha się od 6 miesięcy do 13 lat. Każdy pływak ma swojego indywidualnego instruktora, który towarzyszy mu przez cały czas trwania zajęć. Instruktorem jest najczęściej rodzic, który przed rozpoczęciem zajęć (pierwszym wejściem do wody ze swoim dzieckiem) zostaje zawsze poinstruowany przez lidera grupy, w jaki sposób prowadzone są zajęcia, jakie są główne założenia i cele terapii.
Podczas terapii wykorzystywane są różnego rodzaju techniki wspomagań w zależności od rodzaju stopnia niepełnosprawności. Techniki mają na celu m.in. ułatwianie prawidłowego wchodzenia do basenu i opuszczania go, różnych sposobów zmian pozycji z wykorzystaniem rotacji, kontrolowania równowagi, osiągania pozycji bezpiecznego oddychania.
Podczas zajęć stosuje się różne formacje i płynnie przechodzi się z jednej do drugiej (np.: koło – wąż – linia – wąż – koło). W tych formacjach instruktorzy i pływacy ustawiają się na przemian obok siebie lub jeden za drugim.
Podczas każdej sesji zwraca się szczególną uwagę na dobre samopoczucie pływaka, musi on w pełni odczuwać zadowolenie z bycia w wodzie. Wszystkie sesje zawierają elementy zabawy, współpracy i współzawodnictwa. Uczy się osiągania tzw. pozycji bezpiecznego oddychania oraz tego, jak je osiągnąć znajdując się w innych pozycjach i jak kontrolować wydech, nawet jeśli twarz jest pod wodą. Równie ważnym aspektem jest nauka kontroli równowagi, specyficzna dla każdego pływaka i zależna m.in. od rodzaju i stopnia niepełnosprawności. To wszystko prowadzi do osiągnięcia jak największej niezależności oraz absolutnego poczucia bezpieczeństwa, które oparte są na gruntownej znajomości środowiska wodnego i zdolności swobodnego kontrolowania w nim swoich ruchów.
Poprzez zabawy i gry pływacy bardzo szybko przystosowują się do środowiska wodnego. Jest to bowiem przyjemna forma uczenia się, która zachęca do bycia bardziej niezależnym, pozwala na natychmiastowe zrozumienie aktywności oraz przezwycięża zahamowania.

Wiosna Budzi się do życia
wystarczy jeden promyk słońca
zieleniąca się trawa
a człowiekowi już jest weselej
na pewne rzeczy staramy się
inaczej patrzeć
wraz z wiosną
mamy więcej sił i chęci

Wiersz Mojego Autorstwa

Balsam peruwiański (Balsamum Peruvianum), to wydzielina drzewa Myroxylon balsamum (nazwa polska – woniawiec balsamowy) z rodziny Motylkowatych. Jego nazwa jest myląca – nie pochodzi on bowiem z Peru. Jednym z głównych obszarów występowania woniawca jest lesisty obszar w San Salvador, nad Oceanem Spokojnym, zwany też „wybrzeżem balsamicznym”. Przymiotnik „peruwiański” balsam otrzymał dlatego, iż jednym z głównych portów na szlaku exportowym tego surowca był peruwiański port Callao w Limie. Drzewo produkuje wydzielinę w sposób naturalny, jednak w niewielkich ilościach. Metodą przemysłową balsam peruwiański pozyskiwany jest na skutek uszkodzeń mechanicznych lub termicznych. Patologiczną wydzielinę otrzymuje się poprzez zdjęcie kory, nacięcie i przypalanie pnia drzewa. Balsam zbiera się do mokrych szmatek, które po nasiąknięciu wygotowuje się i wyciska.

   Surowiec jest gęstą, ciemną i nie wysychającą cieczą. Jego głównym składnikiem jest cynameina – frakcja olejkowa będąca mieszaniną benzoesanu benzylu i cynamonianu benzylu. Ma on przyjemny zapach, przypominający wanilię i cynamon.

   Balsam ma właściwości odkażające, przeciwroztoczowe (m.in. przeciwświerzbowe), przeciwzapalne i pobudzające ziarninowanie. Stosowany jest najczęściej zewnętrznie w chorobach skóry – w szczególności w przypadku odmrożeń, odleżyn, owrzodzeń i hemoroidów. Na rynku dostępnych jest szereg preparatów gotowych stosowanych w tych schorzeniach i zawierających balsam peruwiański – m.in. Balsolan, Hemorectal, Rectosec czy Neo-Aesculan. Balsam poprawia krążenie skórne, dlatego też bywa składnikiem maści stosowanych do nacierań w przebiegu infekcji (preparaty gotowe to np. Pulmex, Depulol). Ze względu na ww. krążenie stosuje się go również w kompozycjach na skórę głowy w przypadku łysienia na tle troficznym.

 
Fot. 1 -  Balsam peruwiański rozpuszcza się w alkoholu i może być stosowany w postaci płynu.
 
   Częściej niż roztwory zastosowanie znajdują maści (zwykle stosowane stężenia to 5-20%) i czopki.

   Niestety surowiec może wywoływać alergie kontaktowe. Jego właściwości alergizujące zostały wykorzystane w testach płatkowych jako wskaźnik alergii na kosmetyki.
  Ze względu na przyjemny zapach balsam peruwiański jest powszechnie stosowany w przemyśle spożywczym i kosmetycznym oraz perfumeryjnym. Może się znaleźć nawet w lepszych gatunkach tytoniu, czy papieru toaletowego.

Rp. Unguentum Kocha
Balsami peruv.
Parrafinum liq. aa 1,0
Vaselini albi ad 80,0
M.f.ung.

   W przepisie tym parafina ciekła bywa niekiedy zastępowana roztworem silolu. Maść przyspiesza gojenie się ran.

 
Fot. 2 - Balsam peruwiański czasami tworzy niezgodności i wydziela się z preparatu.
 
   Balsam peruwiański nie miesza się dobrze z olejami mineralnymi  (np. z parafiną z powyższej recepty). W recepturze powinien być rozcierany raczej z olejem rycynowym, gdyż po takim przygotowaniu bez problemu łączy się z podłożami maściowymi. Preparacja z Oleum Ricini zapobiega także wydzielaniu się balsamu peruwiańskiego z maści zawierających siarkę. Podobnie wygląda przygotowywanie czopków – balsam nie miesza się dobrze z olejem kakaowym i może wydzielać z przygotowanego już leku. Natomiast jego mieszanina z olejem rącznikowym tworzy po połączeniu z olejem kakaowym trwałą emulsję. Oleum Ricini umożliwia również bezproblemowe połączenie tego surowca ze smalcem wieprzowym.
 

 
Fot. 3 - Balsam peruwiański nie miesza się dobrze
z olejami mineralnymi (próbka po lewej).
Dużo lepiej balsam łączy się z olejem rącznikowym (próbka po prawej).
 
Rp. Unguentum Nigrum (maść Mikulicza, maść lapisowa, Unguentum argenti nitrici cum balsamo peruviano)
Argenti nitratis 1,0
Balsami peruviani 10,0
Vaselini flavi ad 30,0
M.f.ung.

   Azotan srebra należy rozpuścić w kilku kroplach wody (około 2 gramy), a balsam peruwiański rozetrzeć w 10,0 g oleju rycynowego.

   Receptura powyższa ta została opracowana przez Jana Mikulicza-Radeckiego, wybitnego wrocławskiego lekarza, uważanego za pioniera nowoczesnej chirurgii. Stosowana jest na trudno gojące się rany oraz jako środek bakteriobójczy. Możliwość połączenia balsamu peruwiańskiego z azotanem srebra jest szczególnie wartościowa w przypadku leczenia opornego trądziku z nasilonym zakażeniem bakteryjnym lub roztoczowym.
http://www.aptekarzpolski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=401&Itemid=85

24 marca po raz kolejny obchodzimy Narodowy Dzień Życia – święto powołane uchwałą Sejmu RP. Tym razem motywem przewodnim dnia jest wzmacnianie więzi międzypokoleniowej między wnukami a dziadkami. Chcemy pokazać, jak ważne są rodziny wielopokoleniowe i jak istotna jest rola starszego pokolenia. Ogólnopolska kampania obejmuje reklamy telewizyjne, działania medialne, lokalne obchody organizowane przez gminy i organizacje pozarządowe oraz konkurs Tulipany Narodowego Dnia Życia. Twarzą tegorocznej kampanii jest Jan Kobuszewski z rodziną.

W opinii 87 proc. Polaków ludzie starsi są potrzebni innym, a aż 97 proc. z nas docenia rolę dziadków i babć w rodzinie. Jak wynika z badań, szacunek do starszego pokolenia rośnie: z poziomu  35 proc. w 1998 roku (odpowiedzi: zdecydowanie i raczej się szanuje) do 64 proc. w 2009 roku (odpowiedzi: zdecydowanie i raczej się szanuje).

Na tegoroczne obchody, koordynowane przez fundację Narodowego Dnia Życia, składa się ze spotów z Janem Kobuszewskim w roli głównej, emitowanych w programie 1 TVP i kampania i plakatowa w całej Polsce (20.000 plakatów). Organizatorzy prowadzą także działania medialne zmierzające do uświadomienia roili dziadków we współczesnej Polsce.

W Narodowy Dzień Życia włączają się aktywnie gminy i organizacje pozarządowe. We współpracy – ściślejszej lub luźniejszej – z komitetem NDŻ i wspierając się ogólnopolską kampanią, organizują różnorodne lokalne działania, m. in. festyny, konkursy czy akcje edukacyjne. W tym roku akces do programu zgłosiło ok.30 jednostek samorządowych i kilkanaście organizacji.

24 marca, w Narodowy Dzień Życia, w warszawskich Arkadach Kubickiego odbędzie się uroczysta gala, na której zostaną wręczone – po raz pierwszy – Tulipany Narodowego Dnia Życia: nagrody dla zasłużonych dla propagowania życia i rodziny dziennikarzy, artystów, inicjatyw społecznych oraz samorządów. Nagrody przyzna jury złożone między innymi z naukowców, działaczy społecznych i artystów.

Narodowy Dzień Życia to święto, uchwalone przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2004 roku. W ubiegłych latach obchody odbywały się m.in. pod hasłami: „Dom pełen skarbów”, „Być ojcem - rola życia”, „Razem na zawsze”, „Jestem mamą – to moja kariera” oraz "Stawiam na rodzinę".

Rozpoczynając poważną ogólnonarodową debatę postulujemy jednocześnie rozwiązanie ustawodawcze, polegające na systemie progresywnych (znacząco rosnących) ulg podatkowych na każde kolejne dziecko w  rodzinie.

Źródło http://www.dzienzycia.pl/aktualnosci,68,1.html

Jeżeli mój lud nie zechce się poddać, będę zmuszona puścić ramię mojego Syna. Jest ono tak mocne i tak ciężkie, że nie zdołam go dłużej podtrzymywać. Od jak dawna już cierpię za was. Chcąc, by mój Syn was nie opuścił, jestem zmuszona ustawicznie Go o to prosić, a wy sobie nic z tego nie robicie. Choćbyście nie wiem jak się modlili i nie wiem co czynili, nigdy nie zdołacie wynagrodzić trudu, którego się dla was podjęłam.

Dałam wam sześć dni do pracy, siódmy zastrzegłam sobie i nie chcą mi go przyznać. To właśnie czyni tak ciężkim ramię mojego Syna. Woźnice przeklinając wymawiają Imię mego Syna. Te dwie rzeczy tak bardzo obciążają ramię mego Syna.

Jeżeli zbiory się psują, to tylko z waszej winy. Pokazałam wam to zeszłego roku na ziemniakach, ale nic sobie z tego nie robicie. Przeciwnie, znajdując zepsute ziemniaki, przeklinaliście, wymawiając wśród przekleństw Imię mojego Syna. Będą się one psuły nadal, a tego roku na Boże Narodzenie nie będzie ich wcale.

Aż do tej chwili Matka Boża mówiła po francusku. Dzieci zaś nie chodziły do szkoły i nie rozumiały języka francuskiego. Maksymin rozumiał tylko parę słów. Melania prawie nic. Gdy dziewczynka chciała zapytać chłopca, co to wszystko znaczy, Najświętsza Dziewica przerwała jej, mówiąc:

Ach, moje dzieci, wy nie rozumiecie po francusku, zaraz wam to powiem inaczej.

Od tej chwili Piękna Pani, bo tak nazwały Ją dzieci, mówiła narzeczem z okolic Corps:

Jeżeli macie zboże, nie trzeba go zasiewać, bo wszystko, co posiejecie, zjedzą robaki. A jeżeli coś wyrośnie, obróci się w proch przy młóceniu. Nastanie wielki głód, lecz zanim to nastąpi, dzieci poniżej lat siedmiu będą dostawały dreszczów i będą umierać na rękach trzymających je osób. Inni będą cierpieć z powodu głodu. Orzechy się zepsują, a winogrona zgniją.

Następnie Piękna Pani przerwała na chwilę wygłaszanie Orędzia i w tym czasie wyznała każdemu z dzieci tajemnicę w języku francuskim, a potem mówiła dalej w narzeczu:

Jeżeli się nawrócą, kamienie i skały zamienią się w sterty zboża, a ziemniaki same się zasadzą. Czy dobrze się modlicie, moje dzieci?

Nie, proszę Pani, nie bardzo - szczerze odpowiedziały dzieci.

Ach, moje dzieci, trzeba się dobrze modlić, rano i wieczorem. Jeżeli nie macie czasu, odmawiajcie przynajmniej Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo, a jeżeli będziecie mogły, módlcie się więcej. Na Mszę świętą chodzi zaledwie kilka starszych niewiast. Inni pracują w niedziele przez całe lato, a w zimie, gdy nie wiedzą, czym się zająć, idą na Mszę świętą jedynie po to, by sobie drwić z religii. W czasie wielkiego postu jedzą mięso jak psy.

Przed zakończeniem swego Orędzia, Piękna Pani przypomniała jeszcze Maksyminowi pewien drobny szczegół z jego życia, o którym nikt nie mógł wiedzieć.

Moje dzieci, czy widziałyście kiedyś zepsute zboże?

"O nie, proszę Pani" - odpowiedziały dzieci bez zastanowienia.

Lecz ty moje dziecko, musiałeś je widzieć ze swoim ojcem, pewnego razu w okolicy Coin. Właściciel pola powiedział wówczas do twego ojca: "Chodźcie zobaczyć, jak moje zboże się psuje". Poszliście razem. Twój ojciec wziął dwa lub trzy kłosy w dłonie, pokruszył je i wszystko obróciło się w proch. Wracaliście później do domu. Kiedy byliście około godziny drogi od Corps, ojciec dał ci kawałek chleba mówiąc: "Masz dziecko, jedz jeszcze chleb w tym roku, bo nie wiem, czy kto będzie go jadł w roku przyszłym, jeżeli zboże będzie się dalej tak psuło".

A Maksymin odpowiedział: "Rzeczywiście tak było, proszę Pani, przed chwilą o tym nie pamiętałem". Piękna Pani kończąc swoje Orędzie, powtórzyła dzieciom dwukrotnie polecenie:
 

Jan Paweł II. Szukałem Was...


Pełnometrażowy film dokumentalny o życiu i przesłaniu, jakie pozostawił po sobie Jan Paweł II. Film jest próbą scalenia kluczowych chwil pontyfikatu Wielkiego Papieża.

Naukowcy opracowują proste badanie krwi, które ma wykrywać genetyczne obciążenie płodu zespołem Downa. Nowy test prenatalny służący wykryciu obciążenia genetycznego płodu zespołem Downa może oznaczać koniec z zasadniczym dylematem każdej kobiety w ciąży, czy powinna ona zdecydować się na testowanie swojego nienarodzonego dziecka pod kątem zdiagnozowania tej wrodzonej wady genetycznej.

Bardzo wam dziekuje za zaoferowana pomoc  i ciesze sie ze tak z checia:))

To prawda, im nas więcej tym lepiej zapraszamy!!!

Witam was wszystkich mam nadzieje ze zechcecie mi pomoc wprowadzeniu tego forum

Witam was serdecznie:))

Terapia manualna jako praktyczna część medycyny zajmuje się badaniem i leczeniem zaburzeń czynności różnych struktur układu ruchu, a w szczególności kręgosłupa. Przed przystąpieniem do terapii przeprowadza się z pacjentem wywiad lekarski oraz badanie palpacyjne i funkcjonalne narządu ruchu. Badanie to odbywa się zarówno w spoczynku jak i podczas ruchów czynnych oraz biernych. Są to ruchy bierne fizjologiczne, czyli złożone z toczenia i ślizgu powierzchni stawowych, oraz bierne naśladujące "grą stawową" ( wg Mennella - joint play ), czyli specyficzne dla każdego stawu przemieszczania powierzchni chrząstki stawowej.
Terapeuta ocenia wygląd i konsystencję tkanek miękkich, zakres i jakość ruchu elementów kostnych oraz charakter oporów występujących podczas przemieszczania poszczególnych struktur układu ruchu względem siebie. Bada ruchy bierne kręgosłupa i ocenia odpowiedzi układu ruchu na czynniki szkodliwe dla struktur tego układu.

       Sam zabieg terapii manualnej jest całkowicie bezbolesny, a dzięki odpowiednim pozycjom ułożeniowym pacjenta i technice osiąga się zamierzony efekt leczniczy.

       Zmiany funkcjonalne w układzie ruchu, stanowiące przyczynę zespołu bólowego, ustępują po jednym lub kilku zabiegach manualnych.

       Zabiegi przyczyniają się do skrócenia czasu leczenia, z jednoczesnym zwiększeniem sprawności ruchowej i zdolności do podjęcia pracy zawodowej, przy równoczesnym ograniczeniu leczenia farmakologicznego.

Zabiegi terapii manualnej skutecznie leczą między innymi :

  bóle głowy i karku

  bóle korzonkowe

  rwę kulszową

  schorzenia bioder oraz kończyn górnych i   
     dolnych

  dolegliwości typu migrenowego

  wady postawy ( np. skoliozy )

  zaburzenia snu

  bóle stawów kręgosłupa i kończyn

         Aby przygotować pacjenta do zabiegu, a potem utrwalić efekt leczniczy zabiegów terapii manualnej i działać profilaktycznie stosuje się masaże lecznicze, poizometryczną relaksację mięśni oraz ćwiczenia rozluźniające lub wzmacniające konkretne partie mięśni całego ciała.
Pacjent otrzymuje szereg informacji dotyczących czynności życia codziennego np. sposób spania, siedzenia, podnoszenia ciężkich przedmiotów itp. Oraz zestawy ćwiczeń do wykonywania w domu. Wyznaczona jest wizyta kontrolna dla sprawdzenia skuteczności leczenia i skorygowania toku leczenia domowego.


 

Terapia pedagogiczna, zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia te koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno - pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym. Jest to szczególnie ważne na początku kariery szkolnej dziecka.

Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci o:

- inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,

- z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,

- z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,

- o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno – motywacyjnych,

- z zaburzeniami mowy,

- z zaburzeniami zdolności matematycznych,

- z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.

Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych.

Terapia pedagogiczna stwarza dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwości wszechstronnego rozwoju.

W celu eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji oddziaływuje się za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się.

Terapię pedagogiczną prowadzi się w formie indywidualnej i grupowej (liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 5 uczniów), by spowodować określone, pozytywne zmiany w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno - motywacyjnej oraz wiedzy i umiejętnościach dziecka.

W szkole terapia pedagogiczna odbywa się zazwyczaj w postaci zajęć korekcyjno - kompensacyjnych i wyrównawczych.

Celem terapii pedagogicznej jest:

- Stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych

- Wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów

- Eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji - dzieci wymagają wyrównywania braków w sferze psychicznej w skutek doświadczania negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.

Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie terapii pedagogicznej.








ZASADY TERAPII PEDAGOGICZNEJ

Zasada 1:
Indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego

- Dla każdego dziecka w grupie dobieramy indywidualny (inny) program.

- Dobieramy indywidualne metody dydaktyczne i wychowawcze do możliwości konkretnego dziecka.

- W toku zajęć kontrolujemy przebieg i wyniki pracy dziecka.

- Pomagamy w przezwyciężaniu trudności.

- Stosujemy indywidualne zabiegi wychowawcze i psychoterapeutyczne.


Zasada 2:
Powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania, uwzględniającego złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka

- Stosujemy stopniowanie trudności w zakresie objętości i przystępności opracowywanego materiału.

- Przechodzimy od ćwiczeń prostych, obejmujących niewielki zakres materiału do złożonych wymagających opracowania dużych partii materiału dydaktycznego.

- Przechodzimy do zadań trudniejszych wtedy, gdy dziecko sprawnie opanuje wcześniejsze, łatwiejsze.

- Ćwiczymy tak długo daną umiejętność, dopóki terapeuta nie ma poczucia, że dziecko wykonuje ją sprawnie.

- Nie ma czasowych reguł (rygorów) ćwiczenia danej umiejętności.


Zasada 3:
Korekcji zaburzeń: ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności

- Im głębiej zaburzona dana funkcja tym większa podatność na zmęczenie dziecka, uważamy by do tego nie doszło.

- Nie ćwiczymy tylko jednej funkcji, bo może dojść do przetrenowania, zniechęcenia i powrotu do złych nawyków.

- Wskazana przemienność ćwiczeń - najgłębiej zaburzone funkcje z mniej zaburzonymi, bardziej sprawne z mniej, percepcja słuchowa z wzrokową.

- W ćwiczeniu czytania i pisania - łączenie ich w jednym zdaniu.

- Stosujemy przerwy na odpoczynek.



Zasada 4:
Kompensacji zaburzeń: łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych

- Funkcje sprawniejsze wspierają czynności funkcji zaburzonych.

- Usprawniona zostaje integracja psychomotoryczna.


Zasada 5:
Systematyczności

- Zajęcia powinny odbywać się codziennie; lepiej 3x 20 minut niż 1 długie 60 minut.

- Przerwy w zajęciach powodują regres.

- Najbardziej męczące ćwiczenia percepcji słuchowej: nie powinny trwać każdorazowo dłużej niż kilka minut. Można jednak do nich kilkakrotnie wracać podczas zajęć, w przerwach stosując inny rodzaj ćwiczeń.


Zasada 6:
Ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego

- Działania psychoterapeutyczne powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapii pedagogicznej.

- W pierwszym okresie działania psychoterapeutyczne powinny być dominujące.

- Pełnią funkcje profilaktyczne - chronią przed dalszymi negatywnymi następstwami niepowodzeń szkolnych.






ORGANIZACJA DZIAŁAŃ TERAPEUTYCZNYCH


1. Planowanie

Planując pracę terapeutyczną należy :

- Zdiagnozować przejawy i przyczyny trudności szkolnych dziecka

- Opracować ramowy indywidualny planu pracy z dzieckiem.

- Zaprogramować kolejne jednostki zajęciowe


Plan powinien zawierać:

- Ćwiczenia korekcyjne zaburzonych funkcji

- Ćwiczenia korekcyjno - kompensacyjne funkcji zaburzonej w koordynacji z bardziej sprawnymi

- Ćwiczenia relaksacyjne i odpoczynkowe

- Oddziaływania psychoterapeutyczne


2. Etapy terapii


a) Etap przygotowawczy - pracujemy z dzieckiem na materiale konkretnym - obrazki i abstrakcyjnym - litery i figury geometryczne. Kształtujemy dojrzałość dziecka do nauki czytania i pisania poprzez wykonywanie:


Ćwiczeń usprawniających ogólne sprawności ruchowe i sprawności manualne:

- Ćwiczenia ogólnej sprawności ruchowej

- Ćwiczenia sprawności ruchowej

- Ćwiczenia rozmachowe

- Ćwiczenia manualne - usprawnianie małych ruchów ręki

- Ćwiczenia graficzne

Ćwiczenie funkcji wzrokowej i orientacji przestrzennej , które wpływa na opanowanie umiejętności czytania i pisania (ćwiczenia manualne pod kontrolą wzroku, ćwiczenia koordynacji wzrokowo - ruchowej):

- Spostrzegawczość

- Analiza wzrokowa

- Synteza wzrokowa

- Kierunkowość

- Pamięć wzrokowa


Ćwiczenie funkcji słuchowej:

- Ćwiczenia wrażliwości słuchowej

- Koncentracja na bodźcach

- Różnicowanie dźwięków (otoczenia, nazwy liter - głoski)

- Pamięć słuchowa

- Ćwiczenia rytmiczne

- Ćwiczenia słuchu fonematycznego i fonetycznego (wyodrębnianie, różnicowanie, artykulacja)


b) Terapia właściwa - ćwiczenie nauki czytania i pisania na materiale obrazkowo - literowym (łączenie liter w sylaby i słowa). Po zakończeniu tego etapu dziecko umie czytać, rozumie to co czyta, przepisuje, napisze z pamięci proste słowa.






PRZYKŁADY ĆWICZEŃ WYKORZYSTYWANYCH W TERAPII PEDAGOGICZNEJ


POMOCE DYDAKTYCZNE


1. 3 komplety obrazków przedstawiających np.: LODY OŁÓWEK CZAPKA ZESZYT SZCZOTECZKA PIERŚCIONEK WAZON
CIASTKO KWIAT PASTA SZALIK SAMOCHÓD MOTORÓWKA

2. Komplet kartoników z nazwami obrazków (liczba pojedyncza i mnoga)
3. Komplet kartoników z napisami ilości głosek , liter i sylab
4. Komplet kartoników z samogłoskami
5. Krzyżówki - "uzupełnianki"



ĆWICZENIA


Ćwiczenie percepcji wzrokowej i pamięci wzrokowej

a) Dobieranie par jednakowych obrazków - wykorzystujemy 2 komplety obrazków.
Nauczyciel - Rozkłada przed dzieckiem wszystkie obrazki
Polecenie - Uporządkuj te obrazki dobierając je w jednakowe pary
Dziecko - Układa np. samochód - samochód; kwiat - kwiat; wazon - wazon itd.

b) Dobieranie w pary odpowiednie przedmioty na obrazkach - wykorzystujemy 1 komplet obrazków.
N - Rozkłada przed dzieckiem wszystkie obrazki
P - Marysia zostawiła duży bałagan. Pomóż jej posprzątać. Dobierz w pary odpowiednie przedmioty. Czy jest coś, co nie pasuje do żadnej pary?
D - Układa np. ołówek - zeszyt; wazon - kwiat

c) Odwzorowywanie układów obrazków - wykorzystujemy 2 komplety obrazków, jeden dla nauczyciela, jeden dla dziecka; obrazki leża przed dzieckiem
N- Układa przed dzieckiem ciąg złożony z 3, 4, 5, 6, ... obrazków (różne, równe - dowolność)
P - Ułóż tak samo, korzystaj z obrazków leżących z boku (pokazanie gestem obrazków)
D - Układa mając przed oczami wzór: czapka, zeszyt, pasta, ...

d) Odtwarzanie z pamięci układu elementów - wykorzystujemy 2 komplety obrazków, jeden dla nauczyciela, jeden dla dziecka
N - Układa przed dzieckiem ciąg złożony z 3, 4, 5, 6, ... obrazków (różne, równe - dowolność)
P - Obejrzyj dokładnie te obrazki, zapamiętaj jak są ułożone. Zakryję je, a ty ułóż je tak samo z pamięci - korzystaj z obrazków leżących z boku (pokazanie gestem obrazków). Czy już mogę zakryć?

e)Układanie obrazków w kolejności w jakiej były pokazywane - wykorzystujemy 2 komplety obrazków, jeden dla nauczyciela, jeden dla dziecka
N - Układa przed dzieckiem ciąg złożony z 3, 4, 5, 6, ... obrazków (różne, równe - dowolność) w długich i krótkich ekspozycjach
P - Ułóż obrazki w takiej samej kolejności












Ćwiczenia percepcji słuchowej - słuchu fonematycznego, analizy i syntezy słuchowej


a) Analiza sylabowa i głoskowa nazw obrazków - wykorzystujemy 1 komplet obrazków i kartoniki z napisem ilości sylab i głosek
N - Układa przed dzieckiem kartoniki z napisem ilości sylab, głosek; rozkłada obrazki
P - Nazwij obrazki, podziel nazwy na sylaby, głoski: ułóż obrazki pod napisami z ilością sylab, głosek


b) Analiza sylabowa i głoskowa nazw obrazków - wykorzystujemy 2 komplet obrazków
N - Rozkłada przed dzieckiem obrazki najpierw 1 komplet obrazków
P - Ułóż obrazki wg ilości sylab w nazwie obrazka od najkrótszych do najdłuższych
N - Rozkłada przed dzieckiem obrazki najpierw 2 komplet obrazków
P - Ułóż obrazki wg ilości głosek w nazwie obrazka od najkrótszych do najdłuższych


c) Rozpoznawanie określonej głoski w nagłosie - wygłosie nazw obrazków - wykorzystujemy 1 komplet obrazków
N - Rozkłada przed dzieckiem obrazki
P - Pokaż mi obrazek, w którego nazwie słyszysz na początku ... ? Pokaż mi obrazek, w którego nazwie słyszysz na końcu ... ?


d) Rozpoznawanie obrazków na podstawie pierwszych głosek ich nazw - wykorzystujemy 1 komplet obrazków
N - Rozkłada przed dzieckiem obrazki
P - Pokaż obrazek, którego nazwa rozpoczyna się na ... ?


Ćwiczenia percepcji słuchowej i wzrokowej


a) Rozpoznawanie, wyszukiwanie i utrwalanie samogłosek w wyrazach - wykorzystujemy komplet wyrazów (liczba pojedyncza) i samogłosek, krzyżówka
N - Układa przed dzieckiem kartoniki z samogłoskami i wyrazami (odwrócone napisy)
P - Powiedz i pokaż, jakie samogłoski występują w wylosowanych przez ciebie wyrazach, na końcu uzupełnij krzyżówkę samogłoskami
D - Losuje wyraz, odczytuje samogłoski - może je również pokazać, by lepiej zapamiętało, na końcu uzupełnia samogłoskami krzyżówkę
N - Układa przed dzieckiem wyrazy (same lub z obrazkami, wersja trudna same obrazki) i samogłoski
P - Przeczytaj wyraz (wskaż obrazek, w którego nazwie), który ma następujące samogłoski - nauczyciel pokazuje samogłoski, które występują w danym wyrazie np. czapka - a, a; samochód - a, o, ó itd..., na końcu uzupełnij krzyżówkę.


b) Utrwalanie kolejności alfabetycznej - wykorzystujemy komplet wyrazów
N - Układa przed dzieckiem wyrazy
P - Ułóż wyrazy w kolejności alfabetycznej, biorąc pod uwagę pierwszą literę;
P - Ułóż wyrazy w kolejności alfabetycznej, biorąc pod uwagę ostatnią literę


Ćwiczenie logicznego myślenia - wykorzystujemy 3 komplety obrazków
N - Pokazuje dziecku układ obrazków 4 lub 5, ułożonych następująco: 3 jednakowe obrazki i różny lub 2 razy po 2 pasujące do siebie obrazki i 1 różny
P - Który obrazek nie pasuje do pozostałych ?


Gramatyka - wykorzystujemy 3 komplety obrazków i napisy w liczbie pojedynczej i mnogiej
N - Układa przed dzieckiem napisy i zestawy obrazków mnoga - pojedyncza (2 szale - 1 szal)
P - Podpisz właściwym napisem


Odpoczynek - pamięć wzrokowa - wykorzystujemy 2 komplety obrazków
N - Rozkłada obrazki przy pomocy dziecka, tak by nie było widać obrazka
P - Odkrywamy na przemian po 2 obrazki. Jeśli będzie jednakowa para zabieramy ją, jeśli nie zakrywamy obrazki. Wygrywa mający więcej par. Gra - super pamięć

Ośrodek Caritas ma bardzo bogatą ofertę wypoczynkową dla chcących odpocząć w Bieszczadach. Posiada pokoje o zróżnicowanym standarcie: jeden apartament, jak i pokoje typu studio (2+3) z łazienką oraz kilkuosobowe. Przebywając w ośrodku można skorzystać  z wielu atrakcji, o których piszemy poniżej. Zapraszamy do pobytu w tym szczególnym miejscu.

http://www.myczkowce.org.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=25&Itemid=37

pital Rehabilitacyjny MSWiA mieści się w miejscowości Górzno koło Leszna, w województwie wielkopolskim. Jadąc piękną aleją z drzew po chwili wyrasta przed nami neoklasycystyczny pałac z początku XX wieku, który znajduje się w otoczeniu 4 - hektarowego parku. Park ten w okresie letnim i wiosennym wygląda bajecznie. Biały dywan na wiosnę tworzą gęsto rozkwitające stokrotki, a towarzyszą im niezapominajki oraz szereg innych roślin. Zimą natomiast szpital w Górznie zamienia się w świat z krainy Królowej Śniegu. W bliskim sąsiedztwie leży jezioro, posiadające wydzielone i strzeżone kąpielisko, z którego latem korzystają dzieci pod nadzorem opiekunów. Pozwala to naszym pacjentom przyjemnie i atrakcyjnie spędzić czas wolny podczas pobytu.

W ciągu roku szkolnego realizujemy program dydaktyczny w zakresie szkoły podstawowej i gimnazjum. Naszymi pacjentami są osoby z chorobami układu oddechowego (astma oskrzelowa, nawracające infekcje dróg oddechowych), układu nerwowego (mózgowe porażenie dziecięce, rozszczep kręgosłupa i inne wady rozwojowe układu nerwowego, urazy rdzenia kręgowego i inne) oraz ze schorzeniami narządu ruchu (skoliozy, wady postawy, stany po urazach kończyn). Organizujemy 3 i 6 - tygodniowe pobyty rehabilitacyjne. Zapewniamy kompleksowe i nowoczesne leczenie rehabilitacyjne.

http://www.szpitalrehabilitacyjny.com.pl/index.php?page=o-nas

Nazywam sie Iza jestem osoba niepelnosprawna mam Mpd poruszam sie na wozku inwalidzkim i pierwszy raz w tym roku pojechalam na samodzielne wakacje na oaze dla Niepelnosprawnych balam sie bardzo ze sobie nie dam rady to dzieki kolezankom odwazylam sie i pojechalam gdy tam przyjechalam bylam bardzo mile zaskoczoms bardzo mile zostalam przywitana odrazu wszyscy zaczeli ze mna gadac i wogole bylo bardzo fajnie mama moja byla w szoku ze tak szybko poczulam sie znimi tak dobrze byla tam moze 15 min i pojechala do domu potem byl pogodny wieczorek potem troche karaoke potem kapiel i tez sie balam czy Ania z Iwona poradza sobie zemna ale tez nie bylo problemu potem poszlam do sali bo oaza jest w szkole bylo nas 11 i gadalysmy do pozna w nocy ja na oazie lososinie gornej  spalam po 3 - 4 godz szkola jest w pelni dostosowana do potrzeb osob niepelnosprawnych kazda osoba miala swojego wolontariusza do pomocy jedna lub dwie osoby to zalezy od potrzeb tam kazdy sobie nawzajem pomaga sa to dwa turnusy 14 dniowe naprawde polecam tam jezdza naprawde wspaniali ludzie na moim turnusie bylo 96 osob oazy sa organizowane przez katolickie stowarzyszenie osob niepelnosprawnych ruchowo i ich przyjaciol www.cyrenejczyk.com

jestem w szoku ze wynaleziono cos na SM metode leczenia bo to nowa nadzieja dla tych chorych ludzi bo do tej pory ta choroba byla nieuleczalna